İnsanların totaliter rejimlerin boyunduruğu altında robotlaştığı, birbirlerini yok etmek için makineler üretme çılgınlığına kapıldığı 20. yüzyılın ortalarına doğru, Batı’da ve Doğu’da aydınlar insanlığın ortak mirası olan dünya uygarlığını faşizmin yıkıcılığından kurtarmak için yeniden hümanizme sarıldılar. Bu geç evrensel hümanizmi temsil eden başlıca aydınlardan biri ünlü Japon çevirmen, Fransız Rönesans edebiyatı araştırmacısı, eleştirmen, düşünür, denemeci Profesör Vatanabe Kazuo oldu. Vatanabe araştırmaları ve çevirileri aracılığıyla başta Fransız edebiyatı olmak üzere dünya edebiyatını ve bunun içerdiği hümanist değerleri Japonya’ya tanıttı. Geliştirdiği yepyeni çeviri diliyle Japon dilini ve kültürünü zenginleştirdi. Öğrencisi Nobel ödüllü yazar Ōe Kenzaburō’nun başarısında ve dünyada tanınmasında etkili oldu

Towards the mid-20th century where human beings were transformed into robots under the yoke of the totalitarian regimes, and were caught up by the madness to produce machines in order to obliterate each other, intellectuals in the West and in the East resorted to humanism for saving the world civilization— which is the common legacy of humanity— from the destructiveness of fascism. One of the major intellectuals who represents this late universal humanism was the renowned Japanese translator, French Renaissance literature scholar, literary critic, thinker, and essayist Professor Watanabe Kazuo. Watanabe introduced world literature, principally French literature, and the humanistic values that are included in it into Japan through his researches and translations. He enriched Japanese language and culture via the totally new translation language that he developed. He played a significant part in the success and international reputation of his student, Nobel laureate Ōe Kenzaburō