Ahi Evran bu risalesinde insan hakikati üzerinde durur; insanın kalıcılık için yaratıldığını, bu hakikatin ölümle yok olmayacağını vurgular ve bir hadisle bu fikri destekler. İnsanın neş'et (doğum ve sonraki birkaç aşama) merhalelerinden ma'âd (geri dönüş) merhalesine kadarki yolculuğunu açıklar; âyetlerle, beyitlerle, şiirlerle destekler. Risalenin ortalarında âlimler ve velîler ile cahiller ve ahmakların dünya malını kullanmalarını örnekle anlatırken kendi asıl mesleğine değinir. Engerek zehirinden panzehir yaptığını dolaylı olarak belirtir. Yazma eserin hattı Selçuklu neshidir. Dil ise o dönemin Derî Farsçasıdır. Cümleler kısa ve özdür. Bu çalışmada şiirlerin Farsça okunuşları Latin harfleri ile verilmiş, vezinleri gösterilmiştir. Mümkün olduğu kadar şiir çevirilerinin manzum olmasına özen gösterilmiştir. Kur'ân âyetlerinin Türkçe meallerinde Diyanet İşleri Başkanlığı'nın web sitesindeki Kur'ân meâli esas alınmıştır