Sufî dünyada “Sultân-i Tarîkat: Tarikat Sultanı” nitelemesiyle tanınan Ahmed-i Gazzalî V./XI. yüzyıl sonları ile VI./XII. yüzyılın ilk dönemle-rinde yaşamış büyük sufî şeylerden biri olarak bilinir, aynı zamanda İslâm kültür dünyasının en büyük övünç kaynakları arasında yer alır. Bu büyük sufî şeyhin varlığında iki büyük sufî akımı Bağdat ve Horasan ekolleri bir-leşmiştir. O, bir taraftan Bağdat bilim birikiminin, öte yandan da Horasanlıların aşk dünyasının mirasçısıydı. Bu manevi soy kütüğü kişisel yetileriyle birleşince Şeyh Ahmed’in ilahi desteklerin de yardımıyla olgunluk aşamalarını bir bir aşarak yaşadığı çağda “sultan” lakabını almasını sağladı.