Bu makale İbn Sînâ düşüncesi ile Sühreverdî’nin İşrâkî fikirleri arasındaki bağı incelemektedir. Başka bir ifade ile çalışmamız İslam felsefe geleneğine ait iki başat ekolün en mühim iki düşünürü arasında bir devamlılığın bulunup bulunmadığını sorgulamaktadır. Araştırmamızda konuyu değerlendiren uzmanların konuyla ilgili farklı düşüncelere sahip olduğuna değindik. Bununla birlikte Sühreverdî’nin İşrâkî sistemini İbn Sînâ’nın felsefi mirası üzerinde geliştirdiği fikrinin daha ön planda olduğuna yer verdik. Bu yönde oluşan düşünceyi destekler nitelikteki kanaatimizi de, her iki düşünüre ait eserlerden delillendirerek belirtmeye çalıştık. Bu bağlamda İbn Sînâ’nın “elİşârât ve’t-Tenbihât” adlı eserinde yer verdiği “Makamâtu’l-Arifîn” bölümündeki düşünceleri gibi benzeri yaklaşımların Sühreverdî’nin fikir dünyasındaki karşılıklarına işaret ettik. Böylelikle iki düşünür arasındaki halef-selef ilişkisinin İslam düşünce geleneği açısından doğal bir süreci barındırdığı sonucunu paylaşmaya çalıştık

This article studies the connection between Suhrawardi’s illumination ideas and Avicenna’s thinking In other words it questions the continuity between two major thinkers of two different schools in Islamic philosophy culture. We mentioned the differences in the ideas of experts who reviewed this subjects. However, we pointed out the thought that Suhrawardi’s illumination system was developed on the ideas of Avicenna’s philosophical legacy. We tried to prove our opinion, which we settled in this direction, by providing evidences from the works of both thinkers. In this sense, we pointed out that the correspondances in Suhrawardi’s world of thought with Avicenna’s thoughts in the part “Makamâtu’l-Arifîn” of his work “el-İşârât ve’-Tenbihât”. Thus, we shared the conlusion that there is a successor-predecessor relation between these two thinkers and it includes a natural course in the sense of Islamic thinking tradition.