İslam felsefesi geleneğinin en kapsamlı ve etkili sistem kurucu filozofu olan İbn Sînâ’nın ahlak, ev yönetimi ve siyasetten oluşan amelî felsefeye eserlerinde çok az yer vermesi, bu alanda çalışanların zihnini her zaman kurcalayagelmiştir. Bu çalışma, İbn Sînâ’nın amelî felsefeye dair görece sessizliğinin sebeplerini, onun ilimler sınıflamasına dair görüşleri ve din-felsefe ilişkisine yaklaşımı çerçevesinde tespit etmeyi ve amelî felsefenin İbn Sînâ sonrası İslam felsefesi geleneğindeki seyrine ışık tutmayı hedeflemektedir

One of the main difficulties encountered in the study of Avicenna’s approach to practical philosophy (al-hikma alamaliyya or al-falsafa al-amaliyya) is his relative silence on this field. Though he founded the most comprehensive and effective philosophical system of the Middle Ages, Avicenna only scarcely dealt, in his philosophical writings, with practical philosophy, which includes ethics, economics and politics. The aim of this essay is to identify the reasons why Avicenna ignored practical philosophy through an examination of his ideas on the classification of rational sciences and his approach to the relationship between philosophy and religion. It will also briefly discuss the development of practical philosophy in Islamic philosophy after Avicenna.