Yalnızca Türkiye değil bütün Ortadoğu için büyük önem taşıyan 1908 Jön Türk Devriminin algılanışı ve ilmi çalışmalarda ele alınışı, Osmanlı coğrafyasında son yüzyılda oluşan ve yerleşen milliyetçi anlayışların izini taşımaktadır. Bu yazıda, Arapların ve Arap vilayetlerinin 1908’deki ve inkılabın başlattığı anayasal süreç sırasındaki tecrübeleri ele alınmaktadır. Bu konu, yakın geçmişin tarihinin milliyetçi merceklerden bakılarak yazılması sebebiyle ya çarpıtılmış ve örtbas edilmiş ya da görmezden gelinmiştir. Yazıda, Arapların İkinci Meşrutiyet tecrübesinin bölgeden bölgeye ve çeşitli sosyal guruplar arasında değişkenlik göstermiş ve Arap vilayetlerinin hatta Osmanlı Devleti’nin dışından kaynaklanan etmenler tarafından da şekillenmiş olduğu ifade edilmektedir.

Perceptions and scholarly examinations of the 1908 Young Turk Revolution, a pivotal event not only for Turkey but for the entire Middle East, carry the mark of nationalisms that have emerged and become entrenched in former Ottoman lands during the last century. This article addresses how the Arabs and the Arab lands of the Ottoman Empire experienced 1908 and the constitutional era that it introduced, a subject that under the weight of nationalist-minded reconstructions of the past tends to get obscured or distorted, if not altogether neglected. It argues that the Arab experience of the Second Constitutional era varied from one region to another as well as among various social groups, and that it was inflected by contingencies external to the Ottoman Arab provinces and also to the Empire.