Bu makalede, Gazali’nin Tehafütü’l Felasife adlı eserindeki eleştirilerin dini savunmak amacıyla ortaya konulmuş kelami deliller değil, felsefi temeli olan epistemolojik/ mantıki değerlendirmeler olarak ele alınacaktır. Ayrıca bu eleştirilerin bütün felsefi düşünceyi değil sadece meşşai felsefeyi hedef aldığı, söz konusu felsefeyi de sadece felsefi düşünce olduğu için değil felsefi düşünceye zorunlu- doğrular kisvesi giydirildiği için eleştirildiğini söylüyoruz. Sonuçta Gazali’nin eleştirilerinin bütün olarak felsefi düşünceyi bitirmediği aksine onu zorunlu değil mümkün düşünceler kategorisine sokarak önünü açtığını söylüyoruz.

In this article, Gazali's critics that put in place in his work Tehafütü'l Felasife not the purpose of that critics is to defend the religion that in the form of argumant of kelâm, but that critics have epistemological basis for a philosophical / logical as evaluation will be handled. Moreover, this critics is not all philosophical thinking that only the target meşşai philosophy, the philosophy is not just a philosophical idea in the guise of a philosophical contemplative forced-right has been criticized for saying we are wearing. As a result taht Gazali’s critics of the philosophical ideas don’t finish philosophical idea unlike the he put this ideas into categories of imkan because of that case open front the philosophical idea.