Türkçede Eşzamanlı Başlamalı Belirteçlikler

Bu çalışmanın amacı Türkçe görünüş belirteçliklerinden yakın anlamlı gibi görünen derhal ve hemen’nin doğal dil verisiyle görünüş kuramı çercevesine göre ayırt edici özelliklerini açıklamaktır. Çözümlemede Türkçe Ulusal Derlemi (Aksan ve diğ.,2012) kullanılmıştır. Çözümlenecek sözcük satır sayısı, 1 milyon sözcükte sıklığın normalleştirilerek basit seçkisiz örnekleme yöntemine göre %95 güven aralığı - %5 hata payı oranıyla elde edilmiştir. Ardından bu belirteçliklerin eylemlerin hal türleri, görünüş çekim ekleriyle etkileşimiyle ortaya çıkan belirgin sözcüksel yapıları ve çoksözcüklü birimleri derlem-çıkışlı yaklaşımla çözümlenmiştir. Belirteçliklerle birlikte görünen yapıların ve görünüşlerinin belirgin karakteristik yapılarının olduğu gözlenmektedir. Zamansal özelliklerine göre belirli bir yapı belirli bir görünüşü ve hal türünü seçmektedir. Dolayısıyla, Türkçede derhal ve hemen belirteçliklerini eş anlamlı olarak düşünemeyiz.

Simultaneous Ingressive Adverbials in Turkish

___

  • Aksan, Y. et al. (2012). Construction of the Turkish National Corpus (TNC). Proceedings of the Eight International Conference on Language Resources and Evaluation (LREC 2012). Istanbul: Turkiye. Address http://www.lrec conf.org/proceedings/lrec2012/pdf/991_Paper.pdf
  • Aksan, Y., and Aksan, M. (2003). Postpositions in Turkish: Adverbial use and aspectual properties. In A. Sumru Özsoy et al. (ed.). Studies in Turkish Linguistics (175-184).
  • Cinque, G. (1999). Adverbs and functional heads: A cross-linguistic perspective. Oxford: Oxford University Press.
  • Comrie, B. (1985). Tense. Cambridge: CUP
  • Comrie, B. (1976). Aspect. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Dilaçar, A. (1974). Türk fiilinde kılınışla görünüş ve dilbilgisi kitaplarımız. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı, 159-171.
  • Erguvanlı-Taylan, E. (2001). On the relation between temporal/aspectual adverbs and the verb form in Turkish. In E. Erguvanlı-Taylan (ed.). The verb in Turkish (pp. 97-128). Amsterdam: The John Benjamins Publishing.
  • Erguvanlı-Taylan, E. & Özsoy, A. S. (1994). Türkçe’deki belirtecimsilerin sözdizimsel özellikleri. VIII. Dilbilim Kurultayı Bildirileri (26-27 Mayıs 1994) (pp. 99-108). İstanbul: İstanbul İletişim Fakültesi Yayınları.
  • Erözden, A. and Tarhan, B. (2008) Türkçe terim ve sözlükler-Dilbilim (1st edition). İstanbul: Yalın Yayıncılık.
  • Güven, M. (2004). Adverbials in Turkish: The third parameter in aspectual interpretation. Unpublished Doctoral Thesis. Boğaziçi University. İstanbul.
  • Göksel, A. and Kerslake, C. (2005). Turkish: A comprehensive grammar. Oxford: Routledge.
  • Hunston, S., and Francis, G. (2000). Pattern grammar. A corpus-driven approach to the lexical grammar of English Amsterdam: John Benjamins.
  • Imer, K., Kocaman, A., and Özsoy, A.S. (2011). Dilbilim sözlüğü (2nd edition). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
  • Reichenbach, H. (1947). Elements of symbolic logic. New York: Macmillan & Co.
  • Römer, U. (2005). Progressives, patterns, pedagogy: A corpus-driven approach to English progressive forms, functions, contexts and didactics. Amsterdam: John Benjamins.
  • Smith, C. (1997). The parameter of aspect. Netherlands: Kluwer Academic. Tognini-Bonelli, E. (2001). Corpus linguistics at work. Amsterdam: John Benjamins Publishing.
  • Vendler, Z. (1957). Verbs and times. Philosophical Review, 66(2), 143-160.