Bu makalede, Edgar Allan Poe’nun ‘The Cask of Amontillado’ adlı öyküsünde birinci tekil anlatıcının kullandığı retorik ve yönlendirici dil ele alınmıştır. Bu çalışmada, yaratıcı imgeleme sahip bir öznenin elinde dilin nasıl bir canavara dönüştüğü Kantçı ve Romantik düşüncelere dayanılarak irdelenmekte ve bu bağlamda sözkonusu öyküdeki anlatıcı öznenin elinde dilin nasıl güçlü bir silaha dönüştüğü incelenmekteditr.