PERFORMANS GÖREVİYLE İLGİLİ SUNUM ÇALIŞMALARININ KONUŞMA VE DİNLEME BECERİLERİNİN GELİŞTİRİLMESİNE KATKISI

Eğitimde verimliliği artırmak için öğrenme-öğretme sürecini farklı etkinliklerleçeşitlendirmek ve öğrencilerin yeteneklerini ortaya çıkaracak alternatif uygulamalara yer vermek gerekir. Bu çalışmada, Türkçe dersi öğrenme ve öğretme sürecietkinlikleri arasında öğrencilere verilen performans görevlerinin konuşma ve dinleme becerilerinin geliştirilmesine katkısı üzerinde durulmuştur. Ayrıca, Türkçederslerinde öğrencilere verilebilecek performans görevlerinin temel dil becerilerinin geliştirilmesi ve Türkçenin etkin bir biçimde kullanılabilmesindeki işlevinede değinilmiştir

THE CONTRIBUTE OF STUDIES OFFERING RELEVANT TO THE PERFORMANCE DUTY IN THAT THE IMPROVEMENT OF SPEAKING AND LISTENING SKILLS

In order to increase the productivity in education, learning and teaching processshould be put into practice with different activities, and alternative applicationsshould be used for the students’ abilities to come out. In this study, we accentuatedthe contribution of the studies relevant to the performance duty given to students inthe process of learning and teaching to the improvement in their basic languageskills (especially speaking and listening). Further, we accentuated the function ofthe performance duty in using Turkish effectively

___

  • Cihangir, Z. (2004). Kişilerarası İletişimde Dinleme Becerisi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Demirel, Ö. (1996). Türkçe Program ve Öğretimi. Ankara: Kardeş Kitap ve Yayınevi.
  • Göçer, A. (2004). Türkçe Öğretimine Bir Uygulama Sahası Olarak Belirli Günler ve Haftaların Kutlama Etkinlikleri. Millî Eğitim, S. 162, s. 126-135.
  • Göğüş, B. ve Yücesan, S. (1988). Türkiye’de Bir Türkçe Eğitimi Portresi. Ankara: Takışık Matbaası.
  • Güneş, F (2006). Türkçe Öğretim Programının Özellikleri. Çoluk Çocuk, S. 59, s. 25-28.
  • Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1998). Türkçe Öğretimi. Ankara: Engin Yayınevi.
  • Koç, S. ve Müftüoğlu, G. (1998). Konuşma ve Yazma Eğitimi (ss. 71-80), Türkçe Öğretimi (Editör: Seyhun Topbaş). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi AÖF Yayınları.
  • Özbay, M. (2005). Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme Eğitimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Sever, S. (2004), Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme (4. Baskı), Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sever, S. (2006). Türkçe Öğretiminin Çözülemeyen Sorunları. Varlık, S. 1189, s. 8-16.
  • Sever, Sedat (2007), Türkçe Öğretiminde Sanatsal Bir Uyaran Olarak Karikatürün Kullanılması (ss. 222-229), VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildirileri. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Stuart, C. (2004). Etkili Konuşma (3. Basım, Çev. Murat Sağlam). İstanbul: Alfa Basım, Yayım ve Dağıtım.
  • Şahinel, M. G. (2005). Yeni Türkçe Programına Göre Öğrenme-Öğretme Ortamının Düzenlenmesi (ss. 217-219), Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildirileri. Ankara: Tekışık Vakfı Yayını.
  • Tok, Ş. (2007). Öğretme-Öğrenme Strateji ve Modelleri (ss. 129-159), Öğretim İlke ve Yön- temleri (Editör: Ahmet Doğanay). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Vural, B. (2007). Toplum Önünde Etkili ve Başarılı Konuşma (7. Basım). İstanbul: Hayat Yayıncılık.
  • Yangın, B. (2002). Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Dersal Yayıncılık.