LA PLACE ET LE STATUT DU FLE DANS LE SYSTEME EDUCATIF TURC

Ce présent travail qui se repose sur des méthodes de recherche descriptive et qui vise à déterminer la situation actuelle du FLE, a un but de révéler les principes de fonctionnement global du système éducatif turc et en particulier des programmes de langues étrangères en Turquie. Après s'être brièvement arrêtés sur l’enseignement/apprentissage des langues étrangères dans le système éducatif turc nous nous focaliserons surtout sur la place du français dans cette structuration. Pour cette raison dans le cadre de notre travail, le Français a été privilégié que les autres langues étrangères. Après une brève escale du système éducatif turc, l'étude se concentre sur l'évaluation du français en tant que langue étrangère et de sa position dans toute autre langue étrangère. A cet égard, la situation relative aux principes de l'enseignement du français langue étrangère et son fonctionnement à différentes étapes a été examinée. En outre, non seulement le fonctionnement des établissements d'enseignement supérieur mais encore les programmes de formation des professeurs de français et leur fonctionnement, les écoles publiques et francophones ont été discutés. Comme résultat il a été prouvé qu’en Turquie, l'enseignement du français comme langue étrangère, pose divers problèmes importants qui doivent être surmontés. Afin d'éviter ces problèmes, il a été conclu que certaines décisions devraient être prises au niveau national et qu'elles devraient être mises en œuvre.

Anahtar Kelimeler:

Système éducatif turc, français, enseignant, langue étrangère.

TÜRK EĞİTİM SİSTEMİNDE FRANSIZCANIN YABANCI DİL OLARAK ÖĞRENİMİ/ÖĞRETİMİNİN YERİ VE KONUMU

Betimsel araştırma yöntemine dayanan ve Fransızcanın yabancı dil olarak öğrenimi/öğretiminde mevcutdurumunun belirlemesini erek edinen bu çalışma, Türk eğitim sisteminin ve özellikle Türkiye’deki yabancı dilprogramlarının genel işleyişinin ilkelerini ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Kısaca Türk eğitim sisteminde yabancı dillerinöğretilmesi / öğrenilmesine odaklandıktan sonra, bu yapıda öncelikle Fransızcanın yerine odaklanacağız. Bu nedenleçalışmamız bağlamında Fransızca diğer yabancı dillere göre ayrıcalıklı olmuştur. Çalışmada Türk eğitim sistemi üzerindekısaca durulduktan sonra, Fransızcanın yabancı dil olarak değerlendirilmesine ve diğer yabancı dillere göre konumunaodaklanılmıştır. Bu bağlamda, Fransızcanın yabancı dil olarak öğretilmesi ilkelerine ve farklı aşamalardaki işleyişine ilişkindurum incelenmiştir. Ek olarak, sadece yükseköğretim kurumlarının işleyişi değil, aynı zamanda Fransızca öğretmenleriiçin eğitim programları ve işleyişi, devlet ve Frankofon okullar tartışılmıştır. Sonuç olarak, Türkiye’de Fransızcanınyabancı dil olarak öğretilmesinin aşılması gereken çeşitli ve aşılması gereken önemli sorunlar ortayakonuşmuştur. Busorunların yaşanmaması için ulusal düzeyde bazı kararların alınması ve uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır

Keywords:

: Türk Eğitim Sistemi, Fransızca, Öğretmen, Yabancı Dil.,

PDF

___

Aksoy, Ekrem. “La francophonie en Turquie de l’Empire à nos jours”, Documents pour l’histoire du français langue étrangère ou seconde [En ligne], 38/39 | 2007, mis en ligne le 18 décembre 2010, consulté le 30 septembre 2016. URL : http://dhfles.revues.org/138
Chastain, K. (1990). La théorie cognitive de l’apprentissage et son influence sur L’apprentissage et l’enseignement des langues secondes. E.L.A. nº 77.
Daloiso, M. (2007). L’enseignement précoce des langues étrangères, Perugia: Guerra Edizioni.
Demirezen, M. (2003). “Yabancı Dil ve Anadil Öğreniminde Kritik Dönemler”‚ Dil Dergisi. Sayı 118.TÖMER Ankara Üniversitesi.
Garabédian, M., F. Weiss. (1991). Enseignements/apprentissages précoce des langues. Paris: Hachette.
Genç, A. (1999). “İlköğretimde Yabancı Dil”, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi, Özel Sayı 11: 299-307.
Genç, H. N. (2016). “Yabancı Dil Olarak Fransızca’nın Öğreniminde Kaygı ile Duyuşsal Öğrenme Stratejileri Arasındaki İlişki” The Journal of Academic Social Science Studies International Journal of Social Science, Number: 42, Winter III, 1-25.
Haznedar, B. (2012). “Türkiye’de yabancı dil öğretimi: İlköğretim yabancı dil programı”. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 21 (2), 15-28.
Krashen, S. (1973). Lateralization, Language Learning and Critical Period:Some new Evidence. Language Learning.
Lambert,W.E. (1972). Language, Psychology and Culture. Stanford CA:Stanford University Pres.
MEB (Millî Eğitim Bakanlığı) (2013). İlköğretim Kurumları (İlkokullar ve Ortaokullar) Fransızca Dersi (2 -8. Sınıflar) Öğretim Programı, Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı.
Polat, Yusuf. (2002). “Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Konuşma Öğretimi ve Edim Sözler” Anadili Dil Kültürü ve Eğitim Dergisi, Sayı: 26, Temmuz- Ağustos-Eylül, 62-75 Robert, Jean-Pierre. (2008). Dictionnaire Pratique de Didactique du FLE. (2e édition revue et augmentée) Ophrys.
Wenk, Brian. (1989).Enseigner aux Enfants, Paris : CLE International. YÖK (Yüksek Öğretim Kurumu). (1998). Eğitim Fakülteleri Öğretmen Yetiştirme Programlarının Yeniden Düzenlenmesi, Ankara.