1910

BELEDİYELERİN SOSYAL MEDYADAN FAYDALANMA BİÇİMLERİ: KÜTAHYA İLİ VE İLÇE BELEDİYELERİ İÇERİK ANALİZİ

Sosyal medyanın kısa zamanda dünyaya yayılmasında, kullanıcı sayısının yüksek oranlarda artmasının ve insanların bunu benimsemesinin altında yatan gerçek bilginin hızlı elde edilmesi, daha az emek sarf edilerek zamandan tasarruf kazanılması ve daha düşük maliyetlerle özgür iradeye bağlı paylaşımların etkisi olmuştur. Yerel yönetimlerde demokratik katılım ancak siyasal yönetimin meşruiyetinin halka dayandırılması ile mümkündür. Bu durum ancak demokratik, katılımcı, etkin, üretken, şeffaf ve hesap verebilen bir yerel yönetişim anlayışına bağlıdır. Gerçekten yeni iletişim teknolojileri kamu yönetimi açısından devlet vatandaş ilişkilerine yön verme konusunda yeni ufuklar açmıştır. Yerel yönetimler özellikle belediyeler bu durumun doğal bir sonucu olarak her zaman halkla iç içe olmak zorundadırlar. Halktan kopuk belediyeciliğin hizmet sunumunda başarılı olması söz konusu değildir. Belediyeler temelde; bilgilendirme, ikna etme ve harekete geçirme amaçlarına yönelik faaliyetlerinde farklı sosyal medya araçlarına başvurmaları gerekmektedir. Bu kapsamda sosyal medyanın rolü iyice artmaktadır. Bu çalışmada, belediyelerin sosyal medya kullanımları araştırılmıştır. Kütahya Belediyesi ve Kütahya ilçe belediyelerinde Facebook, Twitter, Youtube ve İnstagram sosyal medya hesaplarının kullanımları baz alınmıştır. Belediyelerin sosyal medyayı nasıl kullandıkları tespit edilerek, içerik analizi yapılmıştır. Bir yıllık zaman dilimi çerçevesinde yapılan gönderiler ve paylaşımlar ayrıntılı bir biçimde değerlendirilmiştir. Ayrıca elde edilen sonuçlar karşılaştırılarak, yeni çözümler ortaya konulmuştur

Anahtar Kelimeler:

Yerel Yönetim, Sosyal Medya, Kütahya Belediyesi, İlçe Belediyeleri

MUNİCİPALİTYS' WAYS TO BENEFİT FROM THE SOCİAL MEDİA: A CONTENT ANALYSIS FOR KUTAHYA’S CITY AND DISTRICT MUNICIPALITIES

The rapid spread of social media all over the world has been affected by the increasing numbers of its users and embracement with knowing the true knowledge behind it, saving up the time by spending less effort and shares based on free will with lower costs. Democratic participation in local administrations is only possible by basing the legitimacy of political administration on public in general. This situation is related to democratic, participatory, active, transparent and accountable understanding of governance. In fact, new technologies of information lead to new horizons in terms of the relations between the state and citizens from public administration perspective. Local administrations, especially municipalities, as a natural result of this situation, are always in contact with the public. A municipal administration without a connection with public cannot be successful in providing public services. Municipalities essentially need to use different means of social media towards the efforts to inform, to convince and mobilize the public. Within this context, the role of social media gains a special importance. In this study, the usage of social media by municipalities is examined. The usage of social media accounts Facebook, Twitter, Youtube and Instagram by Kutahya’s city and district municipalities forms the base for the study. A content analysis is made by identifying how these municipalities use social media. All the shares and messages in a year are evaluated in detail. Besides, new solutions are put forward by comparing results of the study

Keywords:

Local Administration, Social Media, Kutahya’s City and District Municipalities,

PDF

___

Akar, Erkan (2011), Sosyal Medya Pazarlaması, 2. Baskı, Efil Yayınevi, Ankara.
Aslan, Bora (2007), “Web 2.0, Teknikleri ve Uygulamaları, XII. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildirileri, s. 8-10.
Bostancı, Mustafa (2014), “Siyasal İletişim 2.0”, Erciyes İletişim Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 3, s. 84-96.
Castells, M. (2004). The network society: A cross cultural perspective. Northampton: Edward Elgar Publishing Limited.
Çamdereli, Mete (2004), Ana Çizgileriyle Halkla İlişkiler, Salyangoz Yayınları, İstanbul.
Demirhan, Yılmaz ve Türkoğlu, İrfan (2014). Türkiye’de E-devlet Uygulamalarının Bazı Yönetim Süreçlerine Etkisinin Örnek Projeler Bağlamında Değerlendirilmesi, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, Cilt 10, Sayı 22, s. 235-256
Dondurucu, Zeynep, Uluçay, A. Pınar (2015), “Yeni Medya Ortamlarında Nefret Söylemi: Eşcinsellere Yönelik Nefret Söylemi İçeren Videoların Youtube Üzerinden İncelenmesi”. International Journal Of Social Sciences And Education Research, Cilt: 3, Sayı: 1, s. 875-902.
Durna, U. ve Özel, M. (2008), “Bilgi Çağında Bir Yönetsel Dönüşüm Yaklaşımı: E-(Yerel) Yönetim”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 5 Sayı: 10, s.1-32.
Ertaş, Handan. (2015), “Kamu Yönetiminde Sosyal Medyanın Kullanımı”, Kamu Yönetiminde Sosyal Medya-Kuramdan Uygulamaya-, (Editör), Handan Ertaş, Palet Yayınları, Konya, s. 15-42.
Harvey, D. (1999). Postmodernliğin Durumu, Sungur Savran (Çev.), Metis Yayınları, 2. Baskı, İstanbul
Kırık A. Murat, Dolmaş, Abdullah (2012), “Sosyal Medya Televizyon Reyting Ölçümlerinin Analizi: Twitter Örneği”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt:2, Sayı: 5, s. 414-430.
Köseoğlu, Y. ve Al, H. (2013), “Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt: 8 Sayı: 3, s.103-125.
Mavnacıoğlu, Korhan (2015), Kurumsal İletişimde Sosyal Medya Yönetimi-Kurumsal Blog Odaklı Bir Yaklaşım, Beta Yayınları, İstanbul.
Onat, Ferhat (2010),“ Bir Halkla İlişkiler Uygulama Alanı Olarak Sosyal Medya Kullanımı: Sivil Toplum Örgütleri Üzerine Bir İnceleme”, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Kavram Ve Araştırma Dergisi, Sayı: 31, s.101-122.
Öner, Şerif (2001), “Belediyelerde Yönetime Katılmada Halkla İlişkilerin Rolü Ve Önemi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 2, s.100-114.
Özdemir Zafer, Çetinkaya Aysel (2014), “Müşteri Etkileşimi Yaratma Açısında Sosyal Medya: Türkiye’deki Hazır Giyim Lovemark’ları Üzerine Bir Araştırma”, Uluslararası İletişim Bilimi ve Medya Araştırmaları Kongresi Bildiriler Kitabı–II, 12-14 Mayıs 2014, Kocaeli, s.81-101.
Özel, Pelenk, Aybike (2011), “Sosyal Medya Ve Güven: Hükümet, Sivil Toplum Örgütleri ve Ticari Kuruluşlara Yönelik Ampirik Bir Araştırma”, Academic Journal of Information Technology Cilt: 2, Sayı: 4, s. 1-34.
Sayımer, İdil (2008). Sanal Ortamda Halkla İlişkiler, 1. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
Sobacı M. Zahid, Köseoğlu Özer, Karkın Naci (2015), Belediyelerde Sosyal Medya: Değişim İçin Yenilikçi Fırsatlar, Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları, İstanbul.
Şenyurt, Gökhan (2015), “Belediyelerin Halkla İlişkiler Uygulamalarında İnternetin Ve Sosyal Medyanın Kullanımı: Konya Merkez İlçe Belediyeleri Üzerine Bir İnceleme”, İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1, s.44-67.
Tarhan, Ahmet (2012), “Büyükşehir Belediyelerinin Sosyal Medya Uygulamalarına Halkla İlişkiler Modellerinden Bakmak”, İletişim Kuram Ve Araştırma Dergisi, Sayı: 35, s. 79-101.
Telli, Azime (2012). Mısır Devriminde Sosyal Medyanın Rölü, Bilge Strateji, Cilt: 4, Sayı: 7, s. 65- 91.
Türkmenoğlu, Harun (2014), “Teknoloji İle Sanat İlişkisi ve Bir Dijital Sanat Örneği Olarak Instagram”, Ulakbilge Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 2 Sayı: 4, s. 87-100.
Weinberg, Tamar (2009), The New Community Rules: Marketing on the Social Web, USA: O,Reilly Media.
Yalçındağ, Selçuk (1996), Belediyelerimiz Ve Halkla İlişkileri, Todaie Yayınları, Ankara. Yatkın, Ahmet (2006), “Hizmet Verimliliğinin Artırılmasında Halkla İlişkilerin, Örgütsel İletişimin Rolü Ve Önemi Elazığ Belediyesi Örneği”, II. Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu, Nisan 2006, s. 369-386.
Yeniçıktı N. Tufan (2016), “Halkla İlişkiler Aracı Olarak Instagram: Sosyal Medya Kullanan 50 Şirket Üzerine Bir Araştırma”, Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 9, Sayı:2, s.92-115.