Neoklasik büyüme modelinin temel öngörüsü, teknolojide sürekli gelişmenin sağlanamaması durumunda kişi başına gelirdeki büyümenin uzun dönemde sıfır olacağıdır. Ancak, birçok ülkeye ilişkin veriler pozitif kişi başına gelir büyümesinin uzun dönemler boyunca gözlemlenebildiğini göstermektedir. 1950’lerin ve 1960’ların büyüme teorisyenleri bu modelleme defosunun farkına vardılar ve bu defoyu teknolojik gelişmenin dışsal bir biçimde ortaya çıktığını varsayarak gidermeye çalıştılar. Buna karşın, içsel büyüme teorisi uzun dönemli büyümenim açıklanmasını sunmayı amaçladı. Bu çerçevede içsel büyüme yaklaşımı neoklasik modelin temel eksik yanlarından biri olan teknolojik gelişme teorisini ortaya koymaktadır. Ekonomik büyüme modeli perspektifinden bu yeni yaklaşımda içsel olan büyüme modellerine entegre edilen teknolojik gelişme teorisidir

The neoclassical growth model predicts that as soon as technologic improvements and innovations are not provided the growth in per capita income would stop in long term. However, the long-run data for many countries indicate that positive rates of per capita income growth can persist over the long term. Growth theorists of the 1950s and 1960s recognized this modeling deficiency and usually patched it up by assuming that technological progress occurs in an exogenous manner. The endogenous growth theory has sought to supply the missing explanation of long-run growth. The endogenous growth approach provides a theory of technical progress, one of the central missing elements of the neoclassical model. Therefore, from the perspective of economic growth modeling this new approach is the theory of integrating technologic progress into endegonous growth models what is endogenous in endogenous growth models is the theory of technical progress incorporated into the models