Diyarbakır İkinci Ürün Şartlarında Bazı Silajlık Mısır Genotiplerinin Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi

Bu araştırma, Diyarbakır ikinci ürün koşullarına uygun yüksek verimli bazı silajlık mısır genotiplerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak 6 mısır genotipi PLY-61, PLY-7, PLY-75, DKC 7221, Samada-07 ve Burak kullanılmıştır. Araştırma 2014 yılında, GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi deneme tarlasında tesadüf blokları deneme desenine göre 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmadan elde edilen verilere göre; bitki boyu 250.8-291.8 cm , çiçeklenme gün sayısı 65.3-73.0 gün , yeşil ot verimleri 5592-8087 kg/da , kuru ot verimleri 1093-1447 kg/da , koçan/bitki oranı %27.3-%45.0 , yaprak/sap oranı %41.1-%49.7 , koçan sayısı 56.0-63.8 adet/parsel arasında değişimler göstermiştir. Diyarbakır ikinci ürün koşullarında yeşil ot ve kuru ot verimi yönünden silajlık Burak mısır çeşidi daha yüksek verim vermiştir

Determınation Of Some Silage Maize Genotypes Yield and Yield Components As Second Crop In Diyarbakır Conditions

This study was carried out to determine the high yielded some silage maize genotypes for suitable silage maize as a second crops in Diyarbakır conditions. In this experiment; PLY-61, PLY-7, PLY-75, DKC 7221, Samada-07 and Burak 6 genotype were used as a research materials. The experiments were conducted the trial field of GAP International Agricultural Research and Educational Center in Diyarbakır with randomized complete block design with four replicate in 2014 year. According to the findings of experiment; Plant height ranged 250.8-291.8 cm , the number of days blooming 65.3-73.0 day , green herbage yields maize, 5592-8087 kg/da , hay yields 1093-1447 kg/da , ear/plant %27.3-%45.0 , leaf/stem ratio %41.1-%49.7 , number ear the parcel 56.0-63.8 respectively. Burak silage cultivar in respect to green grass and dry grass yield gave higher yield in Diyarbakır second crop conditions

___

Y. Bahtiyarca, Y. Çufadar, (2003). Konya İli Yem Bitkileri Üretimi. Ulusal I. Konya Ekonomisi Sempozyumu, 401- 409, Konya.

A. Orak, S. İptaş, (1999). Silo Yem Bitkileri ve Silaj. Çayır Mera Amenajmanı ve Islahı Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. 49 – 69. Ankara.

TUİK, (2014). Türkiye İstatistik Kurumu. http://tuikapp. tuik.gov.tr/bitkiselapp/bitkisel.zul, (12.02.2015)

S. İptaş, A. Öz, ve A. Boz, (2002). Tokat-Kazova Koşullarında 2. ürün silajlık mısır yetiştirme olanakları, A.Ü.Tarım Bilimleri Dergisi, 8(3), 185-191.

E. B. Çevik, (2006). Diyarbakır Koşullarında Silaj Amacıyla Yetiştirilebilecek Mısır Çeşitlerinin Bazı Tarımsal Karakterlerinin Saptanması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Van.

Y. Ergül, (2008). Silajlık Mısır Çeşitlerinin Önemli Tarımsal ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Konya.

Y. Korkmaz, S. Aykanat, ve H. Varoğlu (2014). Bazı Silajlık Mısır Genotiplerinin Adana Ekolojisi II. Ürün Şartlarında Verim Performanslarının Belirlenmesi. International Mesopotamia Agriculture Congress / 22-25 September 2014 Diyarbakır, s:156.

Anonim, (1997). D.S.İ. Genel Müdürlüğü, Toprak Analiz Laboratuvar Sonuçları. Ankara.

Anonim, (2014). Başbakanlık Devlet Meteoroloji Genel Müdürlüğü Diyarbakır Meteoroloji Müdürlüğü Kayıtları.