İş hukukunun güncel sorunları arasında belki de en önemli olanı; Dünya Sağlık Örgütü tarafından da pandemi olarak nitelendirilen yeni tip koronavirüs salgını sonucunda hukukun çeşitli alanlarında olduğu üzere iş hukuku alanında da yapılan düzenlemelerle birlikte ortaya çıkan bazı tartışmalardır. Konu kapsamında; özellikle 4857 sayılı İş Kanunu (İş Kanunu) ve 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu’nda sürecin olumsuz etkilerini en aza indirmek amacıyla düzenlemeler yapılmıştır. Bu düzenlemelere bakıldığında 7244 sayılı Kanun ile getirilen hükümlerden birisi; İş Kanunu geçici madde 10’da yer alan işverenler için fesih yasağı düzenlemesidir. İş Kanunu’nu haricinde, İşsizlik Sigortası Kanunu geçici madde 23’te de kısa çalışma başvurusunda bulunan işverenler için bir fesih yasağı öngörülmüştür; ancak belirtmek gerekir ki bu yasak, daha dar kapsamlıdır. 7244 sayılı Kanun’un işverenin fesih yasağı haricinde düzenleme getirdiği bir diğer konu, yine geçici madde 10’da yer alan işverenin işçileri ücretsiz izne çıkarma hakkıdır. Yine konu ile ilgili bir başka düzenleme olarak; pandemi döneminde 7226 sayılı Kanun ile İşsizlik Sigortası Kanunu’na geçici 23. madde getirilmiş ve ek madde 2 ile m. 50 ve 51’de öngörülmüş olan gerekli şartlarda bazı değişiklikler yapılarak kısa çalışmadan yararlanma kolaylaştırımıştır. Çalışmamızda da incelendiği üzere; hukukumuzda pandeminin çalışma hayatına etkilerinin azaltılması amacıyla, Covid-19 salgınına özgü olarak kısa süre içerisinde birçok yeni düzenleme getirilmiştir. Covid-19’un hızlı bir şekilde pandemi halini alması göz önünde bulundurulduğunda geçici düzenlemeler getirilmesi anlaşılabilir olsa da benzer durumlar için iş gücünün sürekliliğini ve işçiyi koruyucu genel düzenlemeler yapılmasının daha yerinde olduğu kanaatimizce de haklı olarak öğretide ifade edilmektedir.