Yaygın Din Eğitiminde İlahiyat Fakültelerinin Yeri ve Önemi

Öz İlahiyat Fakültelerinin en önemli işlevlerinden biri, yükseköğretim düzeyinde yaygın din eğitimi alanına personel yetiştirmektir. Bu eğitim Kurumlarından mezun olan öğrenciler, belli yeterlilikleri sağlamaları halinde, kurumdal ve resmi anlamda yaygın din eğitiminin yüklenicisi olan Diyanet İşleri Başkanlığı'nın farklı kadrolarında ve diğer özel çalışma alanlarında (televizyon, radyo, internet ortmı vb.) görev almaktadır.Değişen yaşam koşulları, tolum profili ve toplumun eğitim düzeyinin yükselmesi nedeniyle, yaygın din eğitimi alanında İlahiyat Fakültelerinin önemi giderek artmaktadır. Bu nedenle, İslam'ın temel kaynaklarıa hakim olan ve bilimsel bilgiyi temel alan mezunlar yetiştirmek bu fakültelerin en önemli hedefleri arasında olmalıdır. Böylelikle, halkın din eğitimi ihtiyacı karşılanabilecektir. Bu hedefin gerçekleşmesi, alana dair formasyon derslerinin programa konulmasıyla mümkün olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, Din Eğitimi, Yaygın Din Eğitimi, İlahiyat Fakültesi

PDF

___

Akdoğan, A. (2008). Dinî hayat açısından İlahiyat Fakülteleri ve Diyanet teşkilatının fonksiyonu. Diyanet İlmi Dergi, 44(3), 87-110.
Altaş, N. (1999). Hastanelerde dinî danışmanlık hizmetleri (Türkiye uygulaması üzerine deneysel bir araştırma). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 39, 599-659.
Aşık, N. (2008). İlahiyat Fakültelerinin pratik din hizmetlerine katkısı. I. Din Hizmetleri Sempozyumu, C: 2, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Aşıkoğlu, N. (2005). İlahiyat Fakültelerinin eğitim öğretime katkıları ve kaliteye yolculuk, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(1), 1-9.
Aşıkoğlu, N.Y. (2004). Vaizlerde aranacak temel yeterlilikler üzerine. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8(2), 17-24.
Aydın, M.Ş. (2004). İlahiyat lisans programının amaç sorunu. Türkiye 'deyüksek din eğitiminin sorunları: Yeniden yapılanması ve geleceği sempozyumu. İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Aydın, M.Ş. (2008). Bir din eğitimi kurumu olarak Kur 'an kursu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Aydın, M.Z. (2008). Verimli ve kaliteli din hizmeti nasıl olmalıdır? I. Din Hizmetleri Sempozyumu, C: 1, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Bakkal, A. (2004). Vaizlik müessesesinin fonksiyonel hale getirilmesi. Türkiye 'de Yüksek Din eğitiminin sorunları: Yeniden yapılanması ve geleceği sempozyumu içinde (ss. 171-191). İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Bilgin, B. (1999). Din öğretimi, Ankara: Gün Yayıncılık.
Buyrukçu, R. (2004). İlahiyat Fakültelerinin yeniden yapılandırılması problemi. Türkiye 'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu içinde (ss. 509-520). İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Buyrukçu, R., & Asri, S. (2007). İlahiyat Fakültesi öğrencilerinin Diyanet İşleri Başkanlığı taşra teşkilatı din hizmetlerine bakışı: Süleyman Demirel Üniversitesi örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19, 81-106.
Cebeci, S. (2010), Bir din öğretimi yaklaşımı olarak dinî danışma ve rehberlik. Değerler Eğitimi Dergisi, 5(19), 53-69.
Cengil, M. (2004). İlahiyat Fakültesi öğrencilerinin istihdamı ve bu bağlamda ders programı üzerine bazı öneriler. Türkiye 'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu içinde (ss. 243-275). İsparta: . SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Dam, H. (2004). Yaygın din eğitimine ilişkin bazı temel sorunlar ve çözüm önerileri, Türkiye 'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları: Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu içinde (ss. 425-445). İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Sarıkçıoğlu, E. (2004). Sempozyum açış konuşması, Türkiye 'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu içinde (ss. 9-15). İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
T. C. Diyanet İşleri Başkanlığı, Faaliyet Raporu 2009, Nisan 2010, httpwww. diyanet.gov.trturkishtanitimrapor_ms2009.pdf.
Tan, Z. (2008). Yaşlıya din hizmeti sunarken onların yaşam kalitesini artırma ve yaşlılığı anlamlı kılmada dinin tanıdığı pozitif ayrımcılığın boyutları. I. Din Hizmetleri Sempozyumu içinde (ss. 273-302). C: 2, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Toktaş, F., & Acuner, Y. (2004). İlahiyat Fakültelerinde felsefe dersleri: Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi örneği, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17, 159-176.
Tosun, C. (2005). Din eğitimi bilimine giriş. Ankara: Pegema Yayınları.
Tosun, C., & Doğan, R. (2004). İlahiyat Fakültelerinin yeniden yapılanması üzerine. Türkiye 'de Yüksek Din Eğitiminin Sorunları, Yeniden Yapılanması ve Geleceği Sempozyumu içinde (ss. 487-507). İsparta: SDÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Yazıcıoğlu, M. S. (2001). İlahiyat önlisans programı. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 42, 1-9.
Yıldız, İ. (2008). Cami hizmetlerindeki sorunlar bağlamında din görevlisi yetiştirmeye dair çabalar. I. Din Hizmetleri Sempozyumu içinde (ss. 45-62). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.