Bu çalışmanın amacı, Türk çocuk yazınının ilk örneklerinden biri olan Sadakat dergisini tanıtmak ve çocuk eğitimi konusundaki yaklaşımını ortaya koymaktır. Sadakat dergisi bağlamında, Osmanlı dönemi çocukluk anlayışında ve eğitim düşüncesinde yaşanan değişimin izlerini görmek mümkün olacaktır. Nitel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilen bu çalışmada, doküman analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırmada ayrıca metne dayalı içerik çözümlemesi yapılmıştır. Toplam altı sayısı bulunan derginin tüm yazıları incelenmiş ve belirli başlıklar altında analiz edilmiştir. Sadakat dergisinde yer alan metinlerin çözümlenmesinde, eğitim ve çocukluk konusu dikkate alınmış, derginin içeriği belirli konu başlıkları altında tasnif edilerek incelenmiştir. Araştırma sonucunda, çocuk yazınının tarihsel geçmişi ve ilk çocuk yazınında eğitim ve çocuğa yönelik yaklaşımın değişmekte olduğu ortaya çıkmıştır. Sadakat dergisinde eğitimle ilgili konular üzerinde durulmuştur. Dergide eğitimin gerekliliği, amacı, işlevi, eğitim kurumlarının gelişmesi, öğretim yöntemleri, eğitim sorunları gibi konulara yer verilmiştir. Derginin en belirgin özelliği dil konusundaki hassasiyetidir. Derginin okuyucu kitlesi ilköğretim çağındaki çocuklardır. Dergide yayımlanan yazılarda çocukların seviyesine uygun bir dil kullanılmıştır. Dergi, insanın değerli bir varlık olduğu görüşünü savunmakta, çocukları geleceğin teminatı olarak görmekte ve onlara büyük sorumluluk yüklemektedir. Sadakat dergisinin insan ve çocukluk anlayışı, eğitim anlayışının da temelini oluşturmaktadır. Eğitimi vatandaşlık görevi olarak kabul eden dergi, eğitim için en elverişli çağın çocukluk çağı olduğunu savunur. Dergiye göre eğitimin temel işlevi insanlığı öğretmektir. Eğitimin bir diğer işlevi ise ülkenin geleceğinde yararlı olacak bireylerin yetiştirilmesidir. Sadakat dergisi, yenilikçi fikirleri savunan bir özelliğe sahiptir. Yenilikçi görüşler, derginin eğitim anlayışının da temelini oluşturur. Dergide yayımlanan yazılarda geleneksel eğitim anlayışı ile yenilikçi eğitim anlayışı mukayese edilmekte, yeni eğitim anlayışının üstünlüğü savunulmaktadır. 

The 19th century has special importance in terms of educational thought and practice. In this period, new arrangements were made in school and classroom environments and new teaching methods were used (Akyüz, 2001). Periodicals were put into practice during this period. Periodicals are the most important written sources that can reflect the events occurring in a certain period of time, the thought and approach of that period, the main problems and ideals of that period (Kütükoğlu, 1998). Many researchers have used the periodicals in their research (Ergün, 1997; Akyüz, 1978; Ergin, 1977). The beginning of children’s magazines goes back to Tanzimat. The first children’s magazine, Mümeyyiz, was published in 1869 and many magazines were published later (Şimşek, 2002). Every topic about education in children’s magazines is discussed. In these journals, many topics such as the necessity of education, purpose, function, development of educational institutions, teaching methods, and education problems are given. Children’s magazines published in the Ottoman period are full of important information about the childhood and educational understanding of that period. There are also many educators among those who published these journals which could also be described as educational journals. On the other hand, in children’s journals, there is a lot of information about general and special fields such as children’s education, school life, education problems, educational views, family and society’s view of education, and educational practices (Şimşek, 2002). The journals published in the Tanzimat and Mutlakiyet periods were followed up regularly by the students. Children’s magazines offer an environment in which two different generations can express their views about childhood at the same time. The child is not only a passive object of the socialization practices determined by adults but also a creative subject in the process of reproduction of culture (Tan, 1997). Children’s magazines that focus on teaching subjects are the main auxiliary resources followed by students. Some teachers have regularly ordered students to buy a certain number of these journals from their journals, or from their publishers. In this sense, children’s magazines are considered the beginning of the unit journalism. Children’s magazines, which were followed in the form of an auxiliary resource, enabled the students to gain the habit of using different sources other than their textbooks. It is important to learn to teach from different sources in a period when a single understanding of education is dominant. Children’s magazines are the primary sources of childhood and education.