Hz. Peygamber tarafından Medine'de ilk İslam devletinin kurulmasından sonra, önce Yahudi ve Hıristiyanlara, arkasından da Mecusilere zimmi statüsü tanınmıştır. İslam devletin in sınırlarının gelişmesiyle zamanla Sabiîler, Maniheistler, Budistler ve Hindular gibi farklı dini gruplar da bu devletin vatandaşları haline gelmişlerdir. Zımmi olarak değerlendirilen bu kitle devlete ödediği "cizye"ye karşılık askerlikten muaf tutulmasının yanı sıra tam bir dini özgürlüğe sahip olmuşlardır. Nitekim mabetleri koruma altına alınmış, çocuklarına din eğitimi verme hakları tanınmış, kendilerine tam bir cam ve mal emniyeti sağlanmıştır. Müslümanlarla aynı şehirde yan yana yaşayan zımmiler onlar tarafından öteki ilan edilmemiş, aksine o topluluğun asli unsurlarından biri olarak kabul edilmişlerdir.