Bugün daha çok özdeyiş kavramıyla ifade ettiğimiz kelam-ı kibar, genellikle kim tarafından söylendiği bilinen, yaşanmış kötü olaylar ve karşılaşılan olumsuz durumlar neticesinde elde edilen tecrübeler ve kanaatleri içeren derin anlamlı kısa sözler için kullanılan bir ifadedir. Bu çalışmada, Lale Devri şairlerinden Ahmed İlmi Efendi'nin kelam-ı kiban içeren bir nsalesi ele alınmıştır. Risalenin başlığından anladığımız kadarıyla eski toplum hayatının eğlence hayatı içerisinde önemli bir yere sahip olan helva sohbetleri esnasında okunan bu risale, pek çok şaire ait muhtelif vesilelerle söylenmiş ve çeşitli nazım şekilleriyle yazılmış manzumeleıi içeren ve Sultan III. Ahmed ve Damad İbrahim Paşa'ya sunulmak üzere tertip edilen 635 varaklık bir mecmuanın içerisinde yer almaktadır. Kaynaklarda adı geçmeyen bu nsalenin bir mecmua içerisinde bulunuyor olması mecmualar üzerinde yapılacak çalışmalan11 önemini ve gerekliğini de ortaya koymaktadır. 

Kelam-ı kibar usually named epigram taday is an statement used for Jocanic expressian which is known by who has recited and !ncludes experiences and convictions getting after worthless events having been experienced and negative situations having been up against. İn this work it has studied on a treatise whiciı includes kelam-ı kibar belonging to Ahmed İl mi Efendi from The Tulip Era poets. As far as we have understood from treatise's title, this treatise having been reading during halva conversatioıis having been had an important part in entertainment world of ancient society life, takes part in a periodicai with 635 sheets whlch was prepared in order to introduce Sultan Ahmed III ve Damad İbrahim Pasha and included poems having been versified by a lot ot poeto; with variety kind of verses and reading for variety aims. İt has brought up that studies on periodicals are important and necessary because this treatise which has not been mentioned in the sources takes part in a periodical.