Arap dilinde kendi içinde bağımsız bir yargı bildiren yapılar, isim ve fiil cümleleridir. Bağımsız yargı bildiren bu yapılar, çoğu kere, isimleştirirmek suretiyle daha karmaşık yargıların ifadesinde tek bir öğeye karşılık kullanılırlar. Cümleleri yargı bildirmekten çıkarıp kavramlaştıran edat, terkip ve siygalar şunlardır: Masdar edatları, şart edatları ve ism-i mevsuller, zarflaştıran yapılar (zarf edatları), nitelik bildiren müştak isim kalıpları (ism-i fail, ism-i mef'GI, sıfat-ı müşebbehe ve ism-i tafd11 siygaları), masdarlar, haber ve hal öğeleri, sıfat ve isim tamlamaları ve atıf terkibi.

The structures constituting a complete and satisfactory communication in Arabic are neminal and verbal sentences. These structures which pronounce independent judgments are mostly used in the expressian of more complex judgments as a single item and also a part of them by way of their nominalization. The prepositions and the compounds and the forms of derived nouns which are used in nominalizating the sentences are the prepositions of verbal abstract, the prepositions of conditions, the conjunctive nouns, prepositions of adverb, forms of derived nouns which has adjectively definitions (forms of active and passive voice and superiority) and verbal abstracts, the components of haber (the complementary unit in nominal sentence apart from subject) and hal (adverbials) of sentence, adjective and noun complements and the attributional compounds.