Öz Adnan Yücel’in bütün şiirlerinde ses etkileşimlerine rastlanmakta ve okuyucu kendisini bu etkileşimlerden alamamaktadır Bu ses senfonisi toplumla ilişkilendirildiğinde öne çıkan iki boyut saptanmaktadır: 1 Anadolu insanının doğa ile bütünleşmesinin nedenleri netleşiyor doğa kadar dayanıklı; doğa gibi yeniden dirilen 2 Şair sesini yeterince duyuramayan halkın ve bireyin seslenişine haykırışına sevgi beklentisi toplumsal ve siyasal beklenti vs aracı oluyor Halkın dilini aydınların betimlemesini olağanüstü güzel bir şekilde kullanan şair Adnan Yücel bu iki kaynaşmaz toplumsal sınıfı şiirlerinde birleştirmeye azimlidir Yücel doğayı renkleri ve insanları diyalektik bağlamda bir ses yumağı içinde şiire dökmektedir Yaşamı mücadeleyi ve ölümü türkü çemberinin sesli ve sessiz dönüşümü içerisinde vermektedir