Bu çalışmada, Adana havzasının (Güney Anadolu) Tersiyer evriminin daha iyi anlaşılmasına katkı sağlamak amacıyla Orta-Geç Miyosen çökellerinin detay sedimanter ve stratigrafik özellikleri araştırılmıştır. Bu amaçla, bölgede Orta-Geç Miyosen birimlerinin stratigrafik ilişkileri gözetilerek detay haritalama ve sedimanter log alımı ve yorumlaması yapılmıştır. Adana Havzasının sedimanter evrimi, Erken Miyosen döneminde Çukurova bölgesinde bir ön havza olarak başlamaktadır. Havzanın oluşumu, Erken Miyosen sırasında büyük ölçekli bir denizel transgresyon ile başlamaktadır. Miyosen öncesi sedimantasyon alanı, Akitaniyen-Burdigaliyen transgresyonundan sonra Miyosen sedimantasyonunun gelişimini önemli ölçüde etkileyen, komşu bir çöküntü alanına sahip büyük bir platform konumundaydı. Bu çökelme ortamı, transgresyon sonrasında Miyosen dönemindeki sedimantasyonu önemli ölçüde kontrol etmiştir. Havzadaki Miyosen çökelleri, kuzeye doğru ilerleyen bu transgresyon sonucunda gelişmiştir. Kıyıya yakın bölgelerde kuzey kaynaklı litoral-acı su ve deltayik karakterli Kaplankaya Formasyonu ve biraz daha derinde resifal Karaisalı Formasyonu depolanmıştır. Bölgeye zaman zaman ilerleyen su basmaları sonucu ortamın derinleşmesi Akitaniyen-Burdigaliyen dönemlerinde meydana gelmiş olup, Serravaliyen’e kadar devam etmiştir. Bu durum, eski sahil şeridinin havza sınırının kuzeye doğru ilerlemesine neden olmuştur. Daha güneyde eş zamanlı tektonik çökme, havzada güneye doğru ilerleyen bir derinleşmeye yol açmıştır. Sonuç olarak, havzada karasaldan derin deniz türbiditlerine kadar uzanan çok çeşitli fasiyes türleri çökelmiştir. Langiyen-Serravalliyen’deki bu geçiş sırasında, Havzanın kuzey kenar kesimleri, ilerleyen tektonik, sedimantasyon ve çökme olaylarının bir sonucu olarak normal faylanma ile deforme olmuştur. Güvenç Formasyonu; i) derin deniz sedimanları, ii) deniz kenarındaki sedimanlar ve iii) sığ deniz sedimanları olmak üzere 3 fasiyes tipine ayırtlanmış ve haritalanmıştır. Derin deniz sedimanları, Erken- Orta Serravaliyen döneminin erken evrelerinde havzanın derin kesimlerinde çökelmiştir. Orta-Geç Serravaliyen döneminde kıyı ötesi tortullar havzanın güney bölgelerinde depolanmıştır. Daha güneyde, devam eden regresyon nedeniyle, Serravaliyen’deki sığ deniz sedimentleri havzada çökelmiştir. Türkiye’nin neotektonik dönemi ile ilişkili olarak, havza içinde biriken transgresif birimler Geç Serravalliyen-Erken Tortoniyen döneminde eğim kazanmıştır. Erken Tortoniyen döneminde, güneye doğru denizin geri çekilmesine yeni tektonik düzen eşlik etti. Böylelikle, menderesli nehir ve sığ deniz (plaj) çökellerini içeren Kuzgun Formasyonu’nun Kuzgun üyesi olan Tortoniyen regresif istifleri, Güvenç Formasyonu üzerine düşük açılı uyumsuzlukla gelmektedir.

In this study we investigate sedimentary and stratigraphic characteristics of the Mid to Late Miocenedeposits to better understanding of the Tertiary evolution of the Adana Basin (Southern Turkey). For thispurpose, detailed mapping, sedimentary survey and interpretations were made considering thestratigraphic relations in the Middle-Late Miocene units in the region. The depositional evolution of theAdana Basin starts during the Early Miocene as a foreland basin within the Çukurova region. Anextensive marine transgression during the Early Miocene commenced the filling of the basin. The pre-Miocene deposition area was a large platform with an adjacent depression area. This depositionalenvironment widely controlled the Miocene sedimentation after the Aquitanian-Burdigalian transgression.The Miocene sequences in the Adana Basin were deposited due to the northward transgression. Thenortherly sourced deltaic and littoral-brackish Kaplankaya Formation and a slightly deeper reefalKaraisalı Formation were deposited in the areas close to the shore. Documented by shallow to deepermarine sedimentation, the marine inundation of the region occurred during Aquitanian-Burdigalian andcontinued into the Serravallian causing the former coastline to migrate north. Synchronously tectonicsubsidence further south cause southward progressive deepening. Therefore, various facies types, rangingfrom deep marine turbidites to terrestrial, deposited in the basin. The northern margin of the basin wasexperienced normal faulting in consequence of progressive tectonic and subsidence events during thismarine transgression in the Langhian-Serravallian.Mapped and interpreted within three facies types, Güvenç Formation include; i) deep marine sediments,ii) offshore sediments and iii) shallow marine sediments. Deep sea deposits were accumulated in the earlystages of the Early-Middle Serravalian period in the deeper part of the basin. During the Mid-to LateSerravallian offshore sediments were deposited in the southern parts of the basin. Further south, due tothe continued regression, the shallow marine sediments were deposited in the basin during theSerravalian. Related to the neotectonic period of Anatolia, the transgressive sequences deposited withinthe basin were tilted during Late Serravallian to Early Tortonian period. The marine regression towardsthe south was accompanied by tectonic re-organisation in the Early Tortonian. Consequently, regressivesequences of the Tortonian age, the Kuzgun member of Kuzgun Formation, which involve shallowmarine (beach) sediments and meandering river deposits are resting on the tilted Güvenç Formation withlow angle unconformity.