Seyfeddin Âmidî, İslam Düşüncesi alanında özelliklede felsefe ve kelam sahasında temel paradigmaların oluştuğu dönem olarak da kabul edilen 13. yüzyılın önemli bir düşünürüdür. O, Mantık, Felsefe, Kelam, Fıkıh Usulü, Hilaf ve Cedel ilimlerinde yazdığı eserler ile daha kendi döneminde tanınmıştır. Onun eserleri, Gazali sonrası oluşan ve Fahreddin Razi ile sistemleşmeye başlayan felsefi kelam/kelemi felsefe döneminin en olgun eserlerindendir. Bu yüzden o, kendisinden sonraki dönemlerde düşünceleri ile etkili olmuş ve eserleri de bu tür çalışmaların hem muhteva hem de şekil açısından temel referans kaynaklarını teşkil etmiştir.

In this study, we examine the philosophical thoughts and life of Sayf al- Dīn al-Āmidī, who lived in XIII.th century and was one of the eminent philosophers in this century in the fields of philosophy, logic, Islamic theology and methodology of Islamic jurisprudence (usūl al-fıkh). His books are the ones of the perfect works among others in the philosophical-theological period methodized by al-Ghazālī and Fakhr al-Dīn al-Rāzī. So he had influence with his ideas on some thinkers in the periods after him, and his works became basic referece sources of some kind of books in terms of content and form.