İlim dalları içerisinde branşlaşma ve o bilim dalında mütehassıs olma her ne kadar sonraki dönemlerin belirginleşen bir hususiyeti olsa da ilk dönemlerden itibaren âlimlerin ilgi ve kabiliyetlerine göre daha fazla mesai harcadıkları, dikkat ve becerilerini üzerinde teksif ettikleri ve o vasıflarıyla tanınır olduğu belli alanlar bulunmaktadır. Ancak özellikle klasik dönem âlimlerinin diğer alanları tamamen bırakarak tek bir alanla yetinmeleri söz konusu olmamıştır. Bunun bir sonucu olarak zengin İslâm kültür geleneği içerisinde muhaddis müfessir, mütekellim fakih, müfessir mutasavvıf ve müverrih muhaddis gibi birden çok vasfıyla ön plana çıkan âlimler yetişmiştir. İşte müverrih kimliği ile tanınmakla birlikte aynı zamanda aileden yetişme bir muhaddis olan güzide âlimlerden biri de Tabakât ve et-Tarîh eserleriyle meşhur Halîfe b. Hayyat’tır. Halîfe, hadis alanındaki uzmanlığı sebebiyle tarihî olayların tespit, teyit ve naklinde gösterdiği titizlik ve takip ettiği metod sayesinde dönemin muhaddislerinin ciddi tenkitlerinden kurtulabilen bir tarihçi vasfını haiz olmuştur.