Pugazhenthan Thangaraju, Sajitha Venkatesan, Deeptanshu N Chandu, Shoban Babu Varthya

Lepra tip 2 reaksiyonlarında talidomid tedavisine ikincil eosinofili ile ilgili rapor edilen ilaç yan etkisi: zorunlu bir sorumluluk

İmmunsüpresif ve modülatör ilaçların yan etkisi olarak eozinofili bildirimi konusunda sınırlı veri mevcuttur. Bu yazıda lepra reaksiyonu nedeniyle talidomid ile tedavi edilen, talidomide bağlı eozinofili gelişen 40 yaşında bir erkek hasta sunulmuştur. Talidomid tedavisi sırasında eozinofil sayısı yükseldi ve hastanın tedavi dışında olduğu dönemlerde azaldı. Talidomide bağlı advers bir olay olarak eozinofili, bir türdeş Lenalidomid vakası dışında nadiren tarif edilmiştir. Bu olgu, talidomid ile eozinofili arasında açık bir nedensel ilişki olduğunu göstermektedir. Bu olgu bağlamında, benzer tedaviyi alan hastaların izlenmesi olası tıbbi hizmetlerin kalitesini ve hasta bakımını artırarak hastanın acı çekmesine neden olmadan önce olası herhangi bir yan etkiyi tespit etmek ve önlemek için arttırılabilir. . Bu şekilde mevcut olguda yaşam kalitesi iyileştirildi ve yönetildi.

Adverse drug reaction reporting on eosinophilia secondary to thalidomide therapy in Lepra type 2 reactions: a mandate responsibility

Limited data are available on eosinophilia as a drugadverse event with immunosuppressant and modulator.We report a case of 40 year old male patient treated withthalidomide for lepra reaction developed thalidomideinduced eosinophilia. Eosinophil count rose duringthalidomide treatment and decreased in the periods whenthe patient was off the treatment. Eosinophilia as anadverse event due to thalidomide has been described rarelyexcept in a case of congener Lenalidomide. This caseshows a clear temporal relationship between thalidomideand eosinophilia. With reference to this case, monitoringof patients receiving similar treatment can be increased todetect and prevent any possible adverse drug reactionsbefore it adds up to the suffering of the patient in turnimproving the quality of medical services and patient careas well. Thus the quality has been improved and managedin the current case.

PDF

___

1. Tefferi A, Patnaik MM, Pardanani A. Eosinophilia: secondary, clonal and idiopathic. Br J Haematol. 2006;133:468-92.
2. Simon D, Simon HU. Eosinophilic disorders. J Allergy Clin Immunol. 2007;119:1291-1300.
3. Walker SL, Waters MFR, & Lockwood, DNJ. The role of thalidomide in the management of erythema nodosum leprosum. Lepr Rev. 2007;78:197-215.
4. Tilluckdharry L, Dean R, Farver C, and Ahmad M. Thalidomide-related eosinophilic pneumonia: a case report and brief literature review. Cases J. 2008;1:143.
5. Pretz J, Medeiros BC. Thalidomide –induced pneumonitis in a patient with plasma cell leukaemia: no recurrence with subsequent lenalidomide therapy. Am J Haematol. 2009;84:698-9.
6. Foti C, Antelmi A, Mazzocca A, et al. Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms caused by lenalidomide. Eur J Dermatol. 2012;22:799-800.
7. Sekiguchi Y, Shimada A. et al. Patient with refractory multiple myeloma developing eosinophilia after lenalidomide treatment and lung cancer 9 months later: case report and review of the literature. Indian J Haematol Blood Transfus. 2014;30:264–70.
8. Tas S, Simonart T. Management of drug rash with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS syndrome): an update. Dermatology. 2003;206:353-6.
9. Naranjo CA, Busto U, Sellers EM. et al. A method for estimating the probability of adverse drug reactions. Clin Pharmacol Ther. 1981;30:239-45.
10. Richter J, Neparidze N, Zhang L et al. Clinical regressions and broad immune activation following combination therapy targeting human NKT cells in myeloma. Blood. 2013;121:423-30.
11. Strauss J, Greeff OBW. Excipient-related adverse drug reactions: a clinical approach. Curr Allergy Clin Immunol. 2015;28:25-26.
12. Vilaplana EV, Osorio-Prendes S, Collado-Borrell R, González-Arias E, Sanjurjo-Sáez M. et al. Eosinophilia secondary to lenalidomide therapy. J Clin Pharm Ther. 2018;43:273-5.