Aile İçi Rollerde Babalığın Önemi

İyi bir anne baba olmanın yolu sevgi, sabır, bilgi ve emekten geçmektedir. İdeal ebeveynin tanımı yoktur. Her ailede çocuk farklıdır. Dolayısıyla gereksinim ve iyinin tanımında da farklılıklar olur. Toplumların yapılarına ve kültürel kodlarına göre anne ve babalığın aile içi rolleri hakkında farklılıkların olduğu görülür. Bu değişkenlik çocuğun yetişmesindeki ebeveyn tutumlarına da yansır. Genel olarak, tüm toplumlarda çocuğun eğitiminde babalar çok uzun dönem unutulmuşlardır. Bu yüzden çocuğun eğitimi ile ilgili kuramlarda genellikle anneler ile ilgili çalışmalar daha fazlayken, babalar hakkında yapılan çalışmalar oldukça sınırlıdır. Aile içi ve kamusal alandaki rollerde, toplumsal değişimlerin yaşanmasıyla beraber babalığa dair çalışmalar belli bir oranda artsa dahi daha fazla çalışmaya gereksinim duyulmaktadır. Farklı toplumlarda özellikle de Türkiye’de aile içi çözülmelerin çoğunlukla annelerin çalışma hayatına katılması ve kamusal alandaki varlığının sonucunda ortaya çıktığı ileri sürülmektedir. Aile içi rol paylaşımında çocuğun fiziksel bakımı haricinde, eğitiminden de büyük ölçüde annenin sorumlu tutulduğu görülmektedir. Çalışmamızda çocuğa ilişkin rol ve sorumluluk paylaşımında babalık rolünün önemi ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada literatür taraması ile aile içinde babalığın rolü sorgulanmış, toplumsal cinsiyet bağlamında yer yer açımlanarak baba-çocuk ilişkisi düzeyinde babalık rolünün sosyolojik analizi yapılmıştır. Böylece tarihsel süreçte babalık rolünün şekillenişi, toplumsal cinsiyet tarafından belirlenimi ve bu rolün çocuğun gelişimindeki etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Babalık, Toplumsal Cinsiyet, Aile İçi Roller, Çocuk

PDF

___

Akçınar, Y. Y. (2017). Türkiye’de ilgili babalık ve belirleyicileri. AÇEV. İstanbul: baskı Taymaz matbaacılık ve baskı çözümleri tic. ltd. şti.
Akşit, E. (2012). Kızların sessizliği. İstanbul: İletişim yayınları,sayfa:157.
Arkonaç, S. Ö. O. (1998). İki farklı eğitim düzeyinde baba olma algısı. Marmara Üniversitesi Dergisi, İstanbul: https://dergipark.com. adresinde 2.07.2021 tarihinde erişildi.
Atalar, Z. T. (2017). Biraz da babalara yer açsak. Lacivert, Haziran sayı: 36, 54-58. 2 Temmuz 2021 tarihinde http://www.lacivertdergi.com/gundem/makaleler. adresinden erişildi.
Balin, Hatice. (2017). Toplumsal cinsiyet açısından kadının siyasal katılımı ve önündeki engeller, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü sosyoloji Ana bilim dalı, İstanbul, 379-249.
Bayraktar, Z. (2020). İnterseks-hermafrodit ve eşcinsel (norm ve norm dışı cinsellik, farklar, nedenler, öneriler). İstanbul: Motto yayınları.
Bayraktar, S.(2011). Makbul anneler müstakbel vatandaşlar. Ankara: Ayizi yayıncılık.
Bayhan, V. (2012). “Beden sosyolojisi ve toplumsal cinsiyet”, Doğu Batı Düşünce, (63), 147-164.
Bora, A. (2014). Kadınların sınıfı ücretli ev emeği ve kadın öznelliğinin inşası. İstanbul: İletişim yayınları.
Aksu, B. ve Üstün, İ. (2005). “Sıcak aile ortamı” Demokratikleşme sürecinde kadın ve erkekler. İstanbul: TESEV yayınları.
Bowlby j.ve Ainsworth M. Inge B., (1992). “The Origins Of Attachment Theory “Developmental Psychology”, (28), 759-775.
Bozok, M. (2018). Ebeveynlik, erkeklik ve çalışma hayatı arasında Türkiye’de babalık. İstanbul: AÇEV yayınları.
Bronfenbrenner, U. (1979). The Ecology Of Human Development. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Buhari, İ. (2009). Sahih Buhari ve tercüme şerhi, İstanbul: Sağlam yayınevi, 315.