Kültürün birden ortaya çıkmadığı ve uzun bir süreç sonunda oluştuğu yaygın bir kanaattir. Kültür genel bir tabirle; insanoğlunun, hayatını devam ettirmek için çevre koşullarına uyum sürecinde ürettiği bilgi birikim olarak değerlendirilir. Bu bilgi birikimin sonraki nesillere ulaştırılması farklı şekillerde gerçekleştirilebilmektedir. Kültürü, gelecek kuşaklara uzun süre aktarmanın etkili yollarından biri belli kalıplara dökülen uzun şiirlerdir. Kalıplaşmış ve uzun soluklu şiirin en güzel örnekleri ise destanlardır. Bu makalede, halkbiliminin sözlü sanat türü içinde ele alınan ve farklı coğrafyalarda hayat bulan iki Türk destan metni ele alınmıştır. Yani, Kırgızlara ait “Kurmanbek Destanı” ile Oğuzların “Kitab-ı Dedem Korkut” metinlerindeki kelime, tasvir, kalıp ifade ve motif gibi ortak unsurlar üzerine bir inceleme yapılmıştır. Amaç, “Kurmanbek Destanı” ile “Kitab-ı Dedem Korkut”u stilistik açıdan inceleyerek benzerlikleri tespit etmek ve böylece Anadolu ile Orta Asya’daki Türk kültürünün ortak unsurlarına ulaşmaktır.

Culture that does not occur suddenly and consist at the end of a long process is a common belief. Culture, a phrase in general, mankind, the process of adaptation to environmental conditions to sustain life is considered the information it produces. Delivering the next generation of this information be carried out in different ways. Culture, pouring molds certain long poems can be transferred to future generations. The best examples of stereotypes and long-time poetry is epics. In this paper, in the texts “Kurmanbek Epic” of the Kirghiz with “Kitab-ı Dedem Korkut” of the Oghuz has been evaluated on the common elements such as words, describes, motifs and patterns of expression. The goal is to reach in Anatolia and Central Asia common elements of Turkish culture similarities in stylistic point of in the “Kurmanbek Epic” and “Kitab-ı Dedem Korkut” by examining.