Roma hukuku'nda gemi, han ve ahır işletenlerin receptum sorumluluğu

Özet Çalışmamızda Roma Hukukunda gemi, han ve ahır işleten kimselerin sorumluluklarına ilişkin düzenlemeler ele alınmıştır. Romada özellikle gemi, han ve ahır işleten kimselerin yanlarında çalıştırdıkları kişilerin güvenilir olmamasından dolayı, taraflar arasındaki istisna sözleşmesinden kaynaklanan custodia sorumluluğuna ek olarak actio de damno aut furto adversus nautas, caupones, stabularios ve receptum, nautae, cauponis, stabularii sorumluluklarının düzenlendiği kaynaklardan anlaşılmaktadır. Praetor Edictum larıyla sağlanan ve haksız fiil benzerlerine dayanan söz konusu bu uygulamaların, Romada istisna sözleşmesinin koruyamadığı alana ilişkin olarak geniş uygulama imkanı buldukları görülmektedir.

Receptum liability of skippers, ınnkeepers and stable keepers in roman law

Our study discusses the regulations regarding the liabilities of skippers, innkeepers and stable keepers in Roman Law. It is clear from the resources that 'actio de damno aut furto adversus nautas, caupones, stabularios and receptum, nautae, cauponis, stabularii responsibilities used to be regulated in addition to custodia liability arising from the hire of work between the parties, particularly because personnels of skippers, innkeepers and stable keepers were unreliable. These practices, which were implemented with Praetor Edictum and relied on practices of similar quasi torts, widely applied to areas which were not protected by the hire of work in Rome.

___

  • Ayiter, Kudret (1955): “Receptum Nautarum’un, Klasik Hukuktan Sonraki Tekamülü ve Grenfell II. 108 Paprus’u”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XII, ss. 321-335.
  • Berger, Adolf (1953). Encyclopedic Dictionary of Roman Law. Philadelphia: The American Philosophical Society.
  • Borkowski, Andrew and Plessis, Paul du (2005). Textbook on Roman Law. Oxford University Press
  • Burdick, William W. (2004). The Principles of Roman Law and their Relation to Modern Law. New Jersey: The Lawyers Co Operative Publishing
  • Karadeniz, Özcan (1976). Iustinianus Zamanına Kadar Roma’da İş İlişkileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları
  • Karadeniz – Çelebican, Özcan (2004). Roma Hukuku, (Tarihi Giriş Kaynaklar- Genel Kavramlar- Kişiler Hukuku- Hakların Korunması), Yeni Medeni Kanun’a Uyarlanmış Onbirinci Basım. Ankara: Seçkin Yayıncılık
  • Karadeniz – Çelebican, Özcan (2005). Roma Eşya Hukuku. Ankara: Seçkin Yayıncılık
  • Kaser, Max (1971). Das Römische Privatrecht, (das Altrömische, das vorklassische und klassische Recht), 1. Absch., 2. Aufl. München: Verlag C.H. Beck
  • Söğütlü – Erişgin, Özlem (2002). Roma Hukuku’nda Haksız Fiil Benzerleri (Quasi Delicta), Ankara.
  • Tahiroğlu, Bülent ve Erdoğmuş, Belgin (2003). Roma Hukuku Meseleleri, İstanbul.
  • Tandoğan, Haluk (1955): “Otelcilerin Mesuliyeti”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XII, S. 3-4, s. 201 – 239.
  • Umur, Ziya (1983). Roma Hukuku Lügatı, İstanbul.
  • Umur, Ziya (1999). Roma Hukuku Ders Notları, İstanbul.
  • Zilelioğlu, Hilal (1985). Roma Hukuku’nda Gözetim (Custodia) Sorumluluğu (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
  • Zimmermann, Reinhard (1996). The Law of Obligations, Roman Foundations of the Civilian Tradition. Cape Town: Oxford University Press