Kamu ve Özel Okul Yöneticilerinin Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Açısından Karşılaştırılması

Öz Araştırmanın amacı, Gaziantep il merkezinde faaliyet gösteren kamu ve özel sektör okul yöneticilerinin uyguladıkları kendi kendine liderlik stratejileri arasında farklılıklar olup olmadığını ortaya koymaktır. Karma analiz yöntemi ile yapılan bu araştırmada,  nicel veriler  155’i kamu, 49’u özel okul olmak üzere toplam 204 okul yöneticisinden anket yöntemiyle, nitel veriler ise, 5’i kamu 3’ü özel olmak üzere toplam 8 okul yöneticisinden görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Yapılan t-testleri sonucunda, “genel kendi kendine liderlik stratejisi” ve “kendine hatırlatıcılar belirleme” alt boyutu açısından her iki grup arasında anlamlı fark tespit edilmesine rağmen; “başarılı performans hayal etme”, “kendi kendine konuşma”, “kendini ödüllendirme”, “düşünce/fikir değerlendirme” ve “kendini cezalandırma” alt boyutları açısından anlamlı bir farklılık belirlenememiştir.

___

  • Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 24(1), 175-191.
  • Türköz, T. (2010). Çalışanların Liderlik Algısının İzlenim Yönetimi Taktiklerini Kullanımlarına Olan Etkileri: Savunma Sanayinde Uygulamalı Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kara Harp Okulu. Savunma Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Tengilimoğlu, D., (2005). Kamu ve Özel Sektör Örgütlerinde Liderlik Davranışı Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 1-16.
  • Şişman, M., ve Turhan S. (2002). Dünyada Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesine İlişkin Başlıca Yönelimler ve Türkiye İçin Çıkarılabilecek Bazı Sonuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16-17 Mayıs, Ankara.
  • Serinkan, C. (2012). Liderlik ve Motivasyonda Güncel Konular. Nobel Yayın, İstanbul.
  • Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business: A Skill-building Approach. John Wiley & Sons, Inc. New York.
  • Politis, J. D. (2005). Self-leadership Behavioural-focused Strategies and Team Performance, the Mediating Influence of Job Satisfaction. Leadership & Organization Development Journal. 27(3), 203-216.
  • Neck, C. P., Smith, W. J., ve Godwin, J. L. (1997). Thought Self-leadership: A Self-regulatory Approach to Diversity Management. Journal of Managerial Psychology. 12(3), 190-203.
  • Neck, C. P., ve Houghton, J. D. (2006). Two Decades of Self‐Leadership Theory and Research: Past Developments, Present Trends, and Future Possibilities. Journal of Managerial Psychology. 270-295.
  • Neck, C. P. (1996). Thought Self-leadership: A Self-regulatory Approach Towards Overcoming Resistance to Organizational Change. The International Journal of Organizational Analysis. 2, 202-216.
  • Neck, C. P., ve Manz, C. C. (1992). Thought Self-leadership: The Impact of Mental Strategies Training on Employee Cognition, Behavior, and Affect. Journal of Organizational Behavior. 17(5), 445–467.
  • Neck C. P., ve Manz C. C. (1992). Thought Self-Leadership: The Influence of Self-Talk and Mental Imagery on Performance. Journal of Organizational Behavior. 13(7), 681–699.
  • Meyer, J. W., ve Scott, W. R. (1983). Organizational Environments. Beverly Hills: SAGE.
  • McCarthy, M. M. (1999). The Evolution of Educational Leadership Preparation Programs. J. Murphy ve K. S. Louis (Eds.), Handbook of Educational Administration. NY: Jossey-Bass.
  • Manz, C. C., ve Neck, C. P. (1999). Mastering Self-leadership: Empowering Yourself for Personel Excellence. Prentice-Hall. Upper Saddle River, New Jersey.
  • Manz, C. C., ve Sims, H. P. (1980). Self-management as a Substitute a Social Learning Theory Perspective. Journal of Managerial Psychology. 5(3), 361–367.
  • Manz, C. C. (1992). Mastering Self-leadership: Empowering Yourself for Personal Excellence. Prentice–Hall. Englewood Cliffs New Jersey.
  • Manz, C. C. (1986). Self-leadership: Toward an Expanded Theory of Self Influence Processes in Organizations. Academy of Management Review. 3(11), 585-600.
  • Lovelace, K., Manz, C. C., ve Alves, J. C. (2007). Work Stress and Leadership Development: The Role of Self-Leadership, Shared Leadership, Physical Fitness and Flow in Managing Demands and Increasing Job Control. Human Resource Management Review. 17, 374-387.
  • Lee, S. H., Palmer, S. B., ve Wehmeyer, M. L. (2009). Goal Setting and SelfMonitoring for Students With Disabilities: Practical Tips and Ideas for Teachers. Intervention in School and Clinic. 44(3), 139-145.
  • Korkmaz, M. (2005). Okul Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Sorunlar – Çözümler ve Öneriler. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 237-252.
  • Kerr, S., ve Jermier, J.M. (1978). Substitutes for Leadership: Their Meaning and Measurement. Organization Behavior and Human Performance, 22, 375403.
  • Kayral, İ. H. (2015). Öz Liderlik Becerilerinin, Sağlık Çalışanlarının İş Tatminleri Ve İş Performanslarına Etkisi. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 18(2), 143159.
  • Kahya,C. , İmamoğlu İ.K., Durmaz A., (2015). Liderlik ve Beşeri Sermaye Faktörlerinin Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: Kamu ve Özel Sektör Bankalarında Örnek Bir Uygulama. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 7(14), 353-374.
  • Houghton, J. D., ve Neck, C. P. (2002). The Revised Self-leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self-leadership. Journal of Managerial Psychology, 17(8), 672-692.
  • Gümüşeli, A. İ. (2001). Çağdaş Okul Müdürünün Liderlik Alanları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 28, 531-548.Houghton, J. D. (2000). The Relationship Between Self-leadership and Personality: A Comparison of Hierarchical Factor Structure. [Çevrim-içi: http://scholar.lib.vt.edu/theses/available/etd-0606200012260008/unrestricted/etd.pdf], Erişim tarihi: 15 Kasım 2015.
  • Göksoy, S., Emen, E. ve Yenipınar, Ş. (2014). Öğretmenlerin Özliderlik Rolleri İle Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 11(1), 103-116.
  • Dolbiera, C.L., Soderstroma M., ve Steinhardta M. A. (2001). The Relationships between Self-leadership and Enhanced Psychological, Health, and Work Outcomes. The Journal of Psychology: Interdisciplinary and Applied, 135(5), 469-485.
  • Doğan, S. ve Şahin, F. (2008). Kendi Kendine Liderlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 26(1), 139-164.
  • Çırpan, H. (1997). Kendi Kendine Liderlik. Yönetim. 26, 57-63.
  • Çıra, A. (2011). Örgütsel Vatandaşlık Davranışların Çalışanlar Açısından Sonuçları: Otel Çalışanlara Yönelik Bir Uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kara Harp Okulu, Savunma Bilimleri Enstitüsü.
  • Carmeli, A., Meitar R. ve Weisberg J. (2006). Self‐leadership Skills and Innovative Behavior at Work. International Journal of Manpower, 27(1),75 – 90.
  • Aslan, Ş. (2013). Geçmişten Günümüze Liderlik Kuramları (Sağlık Yönetimi Bakış Açısıyla). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Anderson, J.S.ve Prussia, G.E. (1997). The Self-leadership Questionnaire: Preliminary Assessment of Construct Validity. The Journal of Leadership Studies, 4(2), 119-143.