İşletme ve Kümelerde Stratejinin Önemi ve Komşu Alan Stratejik Yaklaşımı

Öz Günümüz ekonomisinin şiddetli değişim ortamında gelecekte var olabilmenin tek yolu stratejik düşüncedir. İşletmelerin karlı büyümelerini devam ettirebilmeleri faaliyette bulundukları ekosistemi iyi tanımalarına bağlıdır. Firmalar, geleneksel endüstri analizlerinden ziyade içinde bulundukları ekosistemleri analiz ederek yeni ve komşu alanlarda yatırım fırsatları bulmaktadır. Bu anlamda, yeni alanlara sıçramak isteyen işletmeler için stratejinin dinamikleriyle ortaya konulması ve açıklanması önemlidir. Bu çalışmada, strateji kavramı tarihsel olarak açıklanmış, yönetim guruları tarafından ortaya atılan tezler tartışılmıştır. Komşu alan stratejisi ayrıntılı şekilde ele alınarak, stratejinin dinamikleri işletmelerde olduğu gibi kümelenme girişimleri için de açıklanmıştır. Çalışmanın en önemli sonucu, işletme stratejisinin dinamiklerinin işletmenin içinde bulunduğu ekosistem, diğer bir ifadeyle kümeyle ilgili olduğudur. Bu kapsamda, politika yapıcıların dinamikleri iyi analiz ederek destek mekanizmasını tasarlaması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

strateji, rekabet gücü, kümelenme

PDF

___

Akman, G., Özkan C. ve Eriş, H. (2008). Strateji odaklılık ve firma stratejilerinin firma performansına etkisinin analizi, İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, Yıl:7 Sayı:13 s.93-115.
Alparslan, A. M. ve Çarıkçı, İ. H. (2014). İşletmede strateji oluşturma yaklaşımlarını değerlendirmeye yönelik bir vaka çalışması, İstanbul Üniversitesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, Sayı 76.
Ansoff, H.I. (1965). Corporate strategy. NewYork: McGraw Hill.
Bakoğlu, R. ve Özcan, E. D. (2010). İşletme düzeyinde strateji paradokslarının mintzberg’in on stratejik yönetim okulu açısından değerlendirilmesi. Öneri, 9(34), (57-69.
Bartlett, C. A. ve Ghoshal, S. (1989). Managing across borders, Harvard Business School Press, Boston.
Barutçugil, İ. (2013). Stratejik yönetim, İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Berikol, B. Z. (2009). Maddi olmayan varlıkların ölçülerek maddi sonuçlara dönüştürülmesi: Strateji haritaları, Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 13(2), 93-108.
Chandler, A.D. (1962). Strategy and structure: chapters in the history of the ındustrial enterprise. Cambridge: MA: MIT Press.
Finkelstein, S., Harvey, C. E. ve Lawton, C. T. (2007). Breakout strategy: Meeting the challenge of double-digit growth, New York: McGraw Hill.
Gadiesh, O. ve Gilbert, L. J.: Profit pools: A fresh look at strategy, Harvard Business Review, https://hbr.org/1998/05/profit-pools-a-fresh-look-atstrategy, 1998 (May-June Issue).
Grant, R.M. (1991). The resource based theory of competitive advantage: Implications for strategy formulation. California Management Review, 33(3), 114-135.
Grundy, T. (1994). Breakthrough strategies for growth, London: Pitman Publishing,.
Grundy, T., Johnson, G. ve Scholes, K. (1998). Exploring strategic financial management, Prentice Hall.
Grundy, T. (2002). Shareholder value, Oxford:.Capstone Publishing.
Hamel, G. ve Prahalad, C. K. (1994). Competing for the Future, Boston: Harvard Business School Press.
Hamel, G. (2000). Leading the revolution: How to thrive in turbulent times by making ınnovation a way of life, Boston: Harvard Business School Press.
Helfat, C. E., Finkelstein, S., Mitchell, W., Peteraf, M. A., Singh H., Teece, D. J. ve Winter, S. G. (2007). Dynamic capabilities: Understanding strategic change in organizations, Blackwell Publishing.
Johnson, G., Scholes, K. ve Whittington, R. (2009). Fundamentals of strategy, Prentice Hall.
Johnson, M. W. (2010). Seizing the white space: Business model ınnovation for growth and renewal, Boston: Harvard Business School Publishing.
Kahveci, E. (2012). İşletme stratejileri ve ihracat performansı ilişkileri, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi Yıl 4 - Sayı 6.
Kaplan, R.S. ve Norton, D.P. (1992). The balanced sorecard - measures that drive performance, Harvard Business Review, 70(1), 71-79.
Lafley, A. G. ve Martin, R. L. (2013). Playing to win: How strategy really works, Boston: Harvard Business Review Press.
Markides, C. C. (2008). Game-changing strategies: How to create new market space in established ındustries by breaking rules, San Francisco: JosseyBass.
Mathur, S. S. ve Kenyon, A. (2001). Creating value: Successful business strategies, Oxford: Butterwoth Heinaman.
Mintzberg, H. (1994). The rise and fall of strategic planning, London: Prentice Hall.
Özcan, K. ve Barca, M. (2008). Sanayiden bilgiye toplum, ekonomi ve işletmeler, Ankara: Siyasal Kitapevi.
Özşahin, M., Bayarçelik, E. B. ve Yıldız, B. (2017). Strateji tipleri ile yenlik performansı ilişkisinde stratejik karar verme hızının şartlı değişken (moderatör) etkisi, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (16. UİK Özel Sayısı): 749-766.
Papatya, G. (2017). rekabetçi strateji türleri ve işletme yetenekleri arasındaki ilişki: ankara ili merkezli ihracat işletmelerinde bir araştırma, Journal of Current Researches on Business and Economics, 7 (1), 1-16.
Peters, T. J. ve Waterman, R. H. (2004). In search of excellence: Lessons from America’s best run companies, New York: Harper Collins.
Porter, M. E. (1980). Competitive strategy,.The Free Press, New York: Macmillan.
Porter, M. E. (1996). What is strategy? Harvard Business Review, 74(6), 61-78.
Porter, M. E. (1991). Towards a dynamic theory of strategy. Strategic Management Journal, 12(Special Issue: Fundamental Research Issues in Strategy and Economics), Winter, 95-117.
Porter, M. E. (1998). Clusters and the new economics of competition. Harvard Business Review, 77-90.
Robertson, C. D. (2013). Brick by Brick: How LEGO Rewrote the Rules of Innovation and Conquered the Global Toy Industry, New York: Crown Publishing,.
Sarvan, F., Arıcı, E. D., Özen, J., Özdemir, B., İçigen, E. T. (2003). On stratejik yönetim okulu: Biçimleşme okulunun bütünleştirici çerçevesi. Akdeniz Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi , 3(6), 73-122.
Senge, P. M. (2006). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization, Random House Business Books, London.Slywotzky, A. J. (1996). Value Migration, Harvard Business School Press, Boston.
Tanova, C. ve Karadal H. (2004). Kurumsal strateji ile insan kaynakları politikaları arasındaki ilişkinin analizi, D.E.Ü. İ.İ.B.F Dergisi, Cilt: 19 Sayı: 2 ss.123-136.
Ülgen, H. ve Mirze, K. (2007). İşletmelerde stratejik yönetim, Arıkan Basım Yayın, İstanbul.
Viale, R. ve Etzkowitz, H. (2010). The capitalization of knowledge: A triple helix of university-ındustry-government, Edward Elgar Publishing, USA.
Yıldırım, M. H. ve Çolak, E. E. H. (2016). Yurtdışına doğrudan yatırım yapan türk işletmelerinde strateji-yapı ilişkisi. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1 (1), 91-132.
Warner, R. (2004). How to run a thriving business: Strategies for success and satisfaction, Delta Printing, USA.
Zook, C. (2004). Beyond thec: Expand your market without abandoning your roots, Harvard Business Review.
Zook, C. ve Allen, J. (2010). Profit from the core: A return to growth in turbulent times, Harvard Business Review.
Zook, C. ve Allen, J. (2012). Repeatability: Build enduring businesses for a world of constant change, Harvard Business Review.