Türkiye’de 2021’in son ayında ücret artış oranları için aralık ayı enflasyon verileri beklenirken Hükümet tarafından Gelir Vergisi ve Damga Vergisi kanunlarına getirilen bir düzenlemeyle brüt ücretin bir kısmı istisna kapsamına alınır ve ücretlere enflasyon rakamlarına ek ve örtülü olarak bir zam yapılır. Esas olarak çalışanların ücretlerini ilgilendirse de bu düzenleme, işverenlerin işgücü talebi neticesinde katlandıkları maliyetleri de oransal olarak azaltıcı niteliktedir. Buna göre, getirilen istisnalar brüt ücreti kapsasa da brüt ücret, işverenlerin maliyetidir. İşverenlerin işçilere yaptıkları ücret ödemeleriyle yasalar gereği işçiler adına ödemek zorunda oldukları bazı yükümlülükler, brüt ücretin unsurlarıdır. İşverenlerin her bir işçi istihdamı karşılığında ücret ödemesi dışında üstlenmek zorunda oldukları bu maliyetler, vergi takozu olarak adlandırılır. Türkiye, iki yılda bir yayınlanan OECD verilerine göre 2020 yılında tüm ücret seviyeleri için yüzde 38,8 ortalama vergi takozu oranıyla, grup ortalamasının iki puan üzerindedir. Asgari ücrete getirilen vergi istisnasının vergi takozunu azaltıcı etkisinin olacağı ve bunun OECD ortalamasının altında gerçekleşeceği tahmin edilmektedir. Bu çalışmada 2020 yılına kadar olan dönemde Türkiye’nin vergi takozu istatistikleri ele alınarak (i) 2022 yılının Ocak ayı itibariyle getirilen asgari ücret istisnası sayesinde vergi takozu oranın düşeceği, lakin istisna nedeniyle ödenmeyen vergi doğrudan net ücretlere yansıdığından işverenin lehine sonuç doğurmayacağı, (ii) hem vergi takozu oranının hem de işveren maliyetini azaltılması için brüt ücret içerisinde yer almayan yasal kesintilerde indirim yapılması gerektiği ve (iii) asgari ücret istisnasının çalışanların asgari ücretlileşmesi yolunda etkiler doğuracağı ve gelir dağılımında adaleti bozucu nitelikte olacağı savunulmuştur.