Klasik ve Modern Siyaset Felsefesi

Klasik siyaset felsefesi ve modern siyaset felsefesinden bahsederken bir kurgu içerisinde hareket edeceğiz. Bu, belirli bir ilgiye göre belirlenmiş bir kurgudur. Burada insanın hakikatle nasıl ilişki kurduğu bağlamında bir tartışma yapılacaktır. İnsanın hakikatle kurduğu ilişkinin siyaset felsefesi bağlamındaki karşılığı, insanın “İyi” ile kurduğu ilişkidir. Klasik felsefede (klasik düşüncede) bu ilişki nasıldır? Bunun klasik siyaset felsefesi açısından tezahürleri nelerdir? Modern düşüncede bu ilişki nasıl bir dönüşüm geçirmiştir? Modern düşüncede “İyi” ile kurulan ilişkinin siyaset felsefesindeki tezahürleri nelerdir? Gibi sorulara, bu kurgu içerisinde cevaplar verilecektir.

___

  • Arendt, H. (1996). Geçmişle Gelecek Arasında, çev. B. S. Şener, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Ferry, L. ve Gauchet, M. (2005). Dinden Sonra Dinsellik, çev. Can Utku, İstanbul: Agora Kitaplığı.
  • Mill, J. S. (1997). Hürriyet, çev. Mehmet Osman Dostel, İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Neiman, S. (2016). Ahlaki Açıklık, çev. Nagehan Tokdoğan, İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Scheneewind, J. B. (1982). “Virtu, Narrative, and Community: MacIntyre and Morality”, The Journal of Philosophy, Volume 79, Issue 11.
  • Strauss, L. (1988). What is Political Philosophy, İndiana: Univesity of Notre Dame Press.
  • Vattimo, G. (2012). Şeffaf Toplum, çev. Ümit Hüsrev Yolsal, İstanbul: Say Yayınları.
  • Walzer, M. (2006). “Liberalizmin Cemaatçi Eleştirisi”, çev. Didem Yılmaz, Liberaller ve Cemaatçiler, der. Andre Berten vd., Ankara: Dost Kitabevi.
  • Weber, M. (1995). Toplumsal ve Ekonomik Örgütlenme Kuramı, çev. Özer Ozankaya, Ankara: İmge Kitabevi.