MUŞ İLİNİN KADIN GİRİŞİMCİLİK EĞİLİMİNİ BELİRLEMEYE YÖNELİK BİR PİLOT ARAŞTIRMA1

Son yıllarda kadınların iş yaşamında daha fazla yer almasından dolayı kadın girişimciliği işletme/yönetim literatüründe sıklıkla ele alınır olmuştur. Çalışmanın amacı, Muş ilinde kadın girişimci adaylarının girişimcilik profilinin/eğiliminin ortaya çıkarılması; kadınların çalışma hayatında hangi sektörlerde yoğunlaştığının saptanması; kadın girişimci adaylarının genel olarak demografik özelliklerinin ne olduğunun belirlenmesidir. Bu araştırmanın evrenini, Muş’ta yerleşik olarak ikamet eden ve hane gelirine katkı sağlamak için ev içinde yaptığı el işini; bahçesinde veya tarlasında yetiştirdiği meyve-sebzeyi; hayvanlarından sağladığı süt, yoğurt ve peyniri ev dışına satan; hane dışına parayla temizliğe giden ve çocuk bakıcılığı yapan kadınlar oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini ise Muşmerkez ve ilçelerinde ikamet eden 300 kadın oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda, kadınların büyük çoğunluğunun el işi yaparak haneye katkı sağladıkları, iş yeri açmak için yeterli sermayelerinin olmamasına rağmen olanak sağlandığında işyeri açmak için girişimde bulunacağı, girişimcilikle ilgili herhangi bir eğitim almadıkları, çoğunluğun ailesinde girişimci olmadığı bilgilerine ulaşılmıştır.

A PILOT RESEARCH TOWARDS DETERMINING THE WOMEN ENTREPRENEURSHIP TENDENCY IN MUS PROVINCE

Since women have participated in business life more in recent years, female entrepreneurship has been frequently handled in business/management literature. This study aims to reveal the entrepreneurship profile/tendency of prospective female entrepreneurs in the province of Mus, to determine in which sectors women take part more and the general demographical features of the prospective female entrepreneurs in Mus. The population of this study is women who inhabit Mus and do handicraft work, carry out agricultural (growing fruit and vegetables) and animal breeding (producing milk, yoghurt and cheese) and sell those products or work as charwomen or babysitters. The sample of the study is 300 women inhabiting center and districts of Mus. As a result of the study, it is seen that a vast majority of women contribute to family income by doing handicraft work, that they do not have sufficient capital but will attempt to open a place of business if they are supported, that they have never gotten entrepreneurial education and that there are no entrepreneurs in families’ of many.

PDF

___

Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yetim, N. (2002). “Sosyal sermaye olarak kadın girişimciler: Mersin örneği”, Ege Akademik Bakış Dergisi, 2(2), 79-92.
World Economic Forum (2017). “The global gender gap report”, http://www3.weforum.org, (Erişim:09.04.2018)
Uygun, M., ve Güner, E. (2016). “Gençlerin girişimcilik eğilimlerinde girişimci ve girişimcilik algılarınınrolü”, Aksaray Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi 8(3), 55-66.
Taşlıyan, M., Hırlak, B., Çiftçi, B., ve Fidan, Enise (2016). “Kahramanmaraş’taki kadın girişimcilerin özellikleri, girişimci olma nedenleri ve karşılaştıkları sorunlar”, Elazığ: I. Uluslararası Sosyal Bilimler Sempozyumu Tam Metin Bildiri Kitabı, 2522-2540.
Soysal, A. (2010). “Kadın girişimcilerin özellikleri, karşılaştıkları sorunlar ve iş kuracak kadınlara öneriler: Kahramanmaraş ilinde bir araştırma”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(1), 71-95.
Sekeran, U. (1992). Research methods for business- a skill-building app- instructor’s resource guide with test question&transparency masters, John Wiley&Sons, Incorpo.
Schumpeter, J. A. (1934). The theory of economics development Oxford, U.K: Oxford University Press.
Patgaonkar, M. S. (2010). “Entrepreneurship development amaong women in Shriampur Taluka of Ahmednagar District”, The IUP Journal of Entrepreneurship Development, 3 (1), 51-62.
Palaz, S., ve Turgut, B. (2009). “Kadın girişimcilerin kişisel ve iş yaşamına ilişkin özellikleri, motivasyonları ve beklentileri üzerine bir araştırma: Bandırma örneği”, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 4 (1), 99-115.
Morris, M.H., Davis, D.L.,and Allen, J.W. (1994). “Fostering corporate entrepreneurship:Cross-Business Studies”, 25 (1), 65-89.
Mirze, S.K. (2002). Introduction to business, Istanbul: Literatür Publishing.
Meydan, M.C. (2013). Girişimciliğin ölçülmesi: Türkiye için bölgesel girişimcilik endeksi önerisi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
Malhotra, K. N. (2007). Marketing research, an applied orientation. 5th ed., New- Jersey: Prentica-Hall.
Lumpkin,G, T., and Dess, G. G. (2001). “Linking two dimensions of entrepreneurial orientation to firm performance: The moderating role of environment and industry life cycle”, Journal of Business Venturing, 16(5), 429 451.
Landström, H. (2005). Pioneers in entrepreneurship and small business research. New York:Springer.
Kutanis, R. Ö., ve Alparslan S. (2006). “Girişimci ve yönetici kadınların profilleri farklı mıdır?”, Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 8(2), 139-153.
Kuratko, D. F., and Hodgetts, R. M. (1995). Entrepreneurship: A contemporary approach, Fort Worth: The Dryden Press.
Knight, G. (1997). “Cross-cultural reliability and validity of a scale to measure firm entrepreneurial Orientation”, Journal of Business Venturing, 12(3), 213-225.
Kaya, A. (2017). Bilişim ve iletişim çağında girişimcilik ve Kobi yönetimi, Konya: Eğitim Kitabevi.
Kalaycı, Ş. (2009). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri, Ankara: Asil Yayıncılık.
İraz. R. (2010). Girişimcilik ve Kobiler, Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
İplik, E. (2012). Osmaniye ili kırsalında kadın girişimciliği, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi
Hisrich, D. R., and Peters, P. M. (2002). Entrepreneurship, USA: McGraw- Hill Irwin.
Güney, S. (2015). Girişimcilik: Temel kavramlar ve bazı güncel konular, Ankara: Siyasal Kitabevi
Göküş, M., Özdemiray, S. M., ve Göksel, Z. S. (2013). “Bölgesel kalkınmada kadın girişimciliğinin önemi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 29, 87-97.
Frear, D. (2007). “Rural female entrepreneurs: A demografic survey in rural Pennsylvania”, Journal of Business and Public Affairs, 1(2), 12-21.
Ekonomist Online (2016). “Kadınlara girişim desteği”, http://www.ekonomist.com.tr/kapak konusu/kadinlara- girisim-destegi.html, (Erişim: 19.03.2018).
Ecevit, Y. (1993). Kadın girişimciliğin yaygınlaşmasına yönelik bir model önerisi, Kadını Girişimciliğe Özendirme ve Destekleme Paneli Bildiriler ve Tartışmalar, Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü, Yayın No:74, 15-34.
Çelik, C. ve M. Özdevecioğlu (2001). “Kadın Girişimcilerin Demografik Özellikleri ve Karşılaştıkları sorunlara İlişkin Nevşehir İlinde Bir Araştırma”, 1. Orta Anadolu Kongresi, Nevşehir, 487‐498.
Çakıcı, A. (2006). “Mersin’deki kadın girişimcilerin iş yaşamını etkileyen faktörler”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (4), 54-78.
Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S., ve Yıldırım, E. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri, Adapazarı: Sakarya Kitabevi.
Akehurst, G., Simarro, E., and Mastur, A. (2012). “Women entrepreneurship in small service firms: Motivations, barriers and performance”, The Service Industries Journal, 32(15), 2489- 2505.