Mehtap GÜRSOY, Alpay BALKAN, Hakan ULUKAN

Bitkisel Üretimde Allelopati

Bitkide üretilen ve ikincil metabolit olan allelokimyasalların neden olduğu “allelopati”; direkt ya da dolaylı olarak önemli bir yere sahiptir. Genel olarak, kendinden sonra gelen aynı (autotoxicity) ya da farklı türlere (heterotoxicity) ait bitki kökler tarafından üretilen bu maddeler ya büyüme ve gelişmeyi azaltıp, durdurabilmekte ya da tamamen önleyebilmektedir. Bu olayda bitkinin yaşı, toprağın yapısı, genotip, nem, ışık, sıcaklık, nem, ekoloji gibi faktörler çok önemlidir. Özellikle sürdürülebilirlik bakımından ekim nöbeti, anızlı nadas, malçlı nadas gibi çeşitli yetiştiricilik tekniklerini kullanmanın büyük bir yeri vardır. Genotip, toprak, ekoloji ve yetiştiricilik teknikleri dikkate alınmazsa, tarımsal üretimin düzeyi bitki besin maddeleri, nem, sıcaklık, stres faktörleri ve kendinden sonra gelen bitkiye bıraktığı tohum yatağı, özellikle de bitki kök bölgesindeki allelopatik madde(lerin) konsantrasyonunca belirlenir. Nitekim ortam nem miktarındaki fazlalık ya da aşırılıktan dolayı (örnek Karadeniz bölgesi); tarımı yapılan bitkinin üretiminde allelopatik etkileşim(ler)’den dolayı azalmalar ortaya çıkmakta; ancak özellikle nem oranındaki azalmalar allelopatik kaynaklı olumsuzlukların her zaman aynı şiddette oluşmasını önlemektedir

Anahtar Kelimeler:

Allelopati, Ekim Nöbeti, Anızlı Nadas, Sürdürülebilirlik

Bitkisel Üretimde Allelopati

Keywords:

-,

PDF

___

Anonmous 2013a. http://www.google.com.tr/search? (Alıntı Tarihi: 06.03.2013)
Anonymous 2013b. http://csip.cornell.edu/Projects/CEIRP/AR/Allelopathy.htm (Alıntı Tarihi: 22.08.2013)
Altieri, M.A., Deborah, K.L. and J.R., Davis, 1983. Developing sustainable agroecosystems. BioScience. 33: 45–49.
Batish, R.D., Singh, H.P. and S. Kaur, 2001. Crop allelopathy and its role in ecological agriculture. J. Crop Product. 4: 121–161.
Colquhoun, B.J, 2006. Allelopathy in weeds and crops: Myths and facts, Proc. of the Wisconsin Fertilizer. Aglime & Pest Management Conf. 45: 318–320.
Çanakçı, S, 2009. Arpa (Hordeum vulgare L. cv.) tohumlarının çimlenmesi, çeşitli büyüme parametreleri ve pigment miktarları üzerine salisilik asit ve ferulik asitin etkileri. Fırat Üniv. Fen Bilim. Dergisi. 22: 37–45.
Duke, O.S, 2010. Allelopathy: Current status of research and future of the discipline: A commentary. Allelopathy J. 25: 17–30.
Etherington, J.R, 1975. Allelopathy, In: Environment and Plant Ecology. By. W. Armstrong. John Wiley & Sons, London, New York, Sydney, Toronto, 296, 347 pp.
Francisco A.M., J.M.G. Molinillo, J.C.G. Galindo, R.M. Varela, A.M. Simonet and D. Castellano, 2001. The use of allelopathic studies in the search for natural herbicides. J. Crop Product. 4: 237–255.
Gençtan, T, 2013. Tarımsal Ekoloji. Ders Kitabı, 6/3, T.C. Namık Kemal Üniv. Zir. Fak., Tarla Bitkileri Bölümü, s: 354, Tekirdağ.
Gürsoy, M., A. Balkan ve H. Ulukan, 2012. Ecophysiological responses to stress in plants: A general approach. Pakistan J. Biological Sci. 15(11): 506–516.
Kebede Z, 1994. Allelopathic chemicals: Their potential uses for weed control in agroecosystems. Dept Plant Pathology and Weed Science, Colorado State University, Fort Collins, CO, USA.
Kohli, R.K., D. Batish and H.P. Singh, 1997. Allelopathy and its implications in agroecosystems. J. Crop Product. 1: 169–202.
Könnecke, G, 1976. Münavebe. Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş. Yayın No: 207. VEB Alman Tarım Yayınevi. Berlin. s: 29–31.
Lam, Y., Wing, S.C., Tong, Y., Ng, T.N., Wai, T.C., Wen, H.C., Xiang, Q., Lin, X. and Y. Zhang, 2012. Research on the allelopathic potential of wheat. Agric. Sci., 3: 979–985.
Mamolos, P.A. and K.L. Kalburtji, 2001. Significance of allelopathy in crop rotation. J. Crop Product. 4: 197–218.
Macias, A.F., Molinillo, J.M.G., Varela, R.M.and J.C.G. Galindo, 2007. Allelopathy – A natural alternative for weed control. Pest Manag. Sci. 63: 327–348.
Manuel, J.R., A. Sánchez–Moreiras and L. González, 1999. Ecophysiological approach in allelopathy. Critical Reviews in Plant Sci. 18: 577–608.
Narwal, S.S., Palaniraj, R. and S.C. Sati, 2005. Role of allelopathy in crop product. Herbologia. 6: 1– 73.
Oueslati, O., 2003. Allelopathy in two durum wheat (Triticum durum L.) varieties. Agriculture, Ecosystems and Environ. 96: 161–163.
Perez, F.J, 1990. Allelopathic effect of hydroxamic acids from cereals on Avena sativa and A. fatua. Phytochemistry. 29 (3): 773–776.
Reigosa, M.J., Pedrol, N., Sanchez–Moreiras, A.M. and L. Gonzales, 2002. Stress and allelopathy. In: Allelopathy, from Molecules to Ecosystems. M.J. Reigosa and N. Pedrol. (Eds.). Science Publishers, Enfield, New Hampshire.
Rick, W.J, 2007. The history of allelopathy. Springer: 3, ISBN 1–4020–4092–X, Retrieved 2009–08– 12.
Singh, H.P., B.R. Daizy and R.K. Kohli, 2001. Allelopathy in agroecosystems. J. Crop Product. 4: 1– 41.
Ulukan, H, 2008. Agronomic adaptation of some field crops: A general approach. J. Agronomy & Crop Sci. 194: 169–179.
Yılar, M., 2007. Polygonum cognatum Meissn. (Madımak)’un allelopatik potansiyelinin belirlenmesi, T.C. Gazi Osman Paşa Üniv. Zir. Fak., Bitki Koruma Bölümü, (Basılmamış) Yüksek Lisans Tezi, s: 73, Tokat.
Zuo, S., Ma, Y., Deng, X., and L. Xiuwei, 2005. Allelopathy in wheat genotypes during germination and seedling stages. Allelopathy J. 15: 21–30.