ÖZET Amaç: Bu çalışmada vitiligolu hastaların serumlarında proinflamatuvar karakterde olan interferon-gamma (IFN-γ) ve antiinflamatuvar karakterde olan interlökin (IL)-10 seviyeleri ve bu sitokinlerin birbiriyle olan oranı; bunların hastalığın yaygınlığı ve aktivitesi ile ilişkili olup olmadığını araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya klinik olarak vitiligo tanısı konulan 42 hasta ve 42 kontrol alındı. Serum IFN-γ, IL- 10, antinükleer antikor (ANA), C-reaktif protein (CRP) seviyeleri ölçüldü; vitiligo alan şiddet indeksi (VASI) ve vitiligo hastalık aktivite skoru (VIDA) değerleri hesaplandı ve uygun istatiksel analizler yapıldı. Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında IFN-γ, IL-10, ANA, CRP seviyeleri ve IFN-γ / IL-10 oranı açısından anlamlı fark bulunmadı. VASI > 200 (yaygın tutulumlu hastalar) olan hastalarla, kontrol grubu karşılaştırıldığında IL-10 değerleri arasında anlamlı farklılık saptandı (p= 0,02). VIDA > 2 (son 6 ayda yeni lezyon çıkışı olan, aktif hastalar) hastalarda IL-10 seviyeleri arasında yapılan korelasyon analizinde serum IL-10 değerinin pozitif yönde etkilendiği gözlendi (p= 0,028; r= 0,656). Hastalık süresinin IL-10 üzerine etkisi olup olmadığı değerlendirildiğinde korelasyon saptandı (p= 0,034). Bu korelasyonun negatif yönde orta derecede ilişkili olduğu saptandı (r = -0,502). IFN-γ / IL-10 oranı VASI > 200 olan hastalar ile VIDA > 2 olan hastalarda kontrole kıyasla anlamlı derecede yüksek bulundu (p= 0,04; p= 0,018). Sonuç: Çalışmamızda en çok dikkat çeken sonuç, IL-10 seviyesinin hastalığın aktif döneminde ve yaygın tutulumu olan hastalarda anlamlı derecede yüksek bulunmasıydı. Bu çalışma, yüksek sitokin seviyelerinin, melanosit hasarının daha geniş alanlarda gözlenmesinin nedeni olduğunu ve vitiligo patogenezinde otoimmün sürecin önemli derecede katkısı olduğunu göstermiştir. Anahtar kelimeler: Vitiligo ; Gama- interferon ; İnterlökin-10 ABSTRACT Aim: The aim of this study is to investigate whether the levels of interferon-gamma (IFN-γ) which have proinflammatory character, interleukin (IL)-10 which have antiinflamatory character and the ratio of these cytokines with each other are related to the prevalence and activity of the disease. Materials and Methods: The study included 42 patients with clinically diagnosed vitiligo and 42 controls. Serum IFN-γ, IL-10, antinuclear antibody (ANA), C-reactive protein (CRP) levels were measured; vitiligo area severity index (VASI) and vitiligo disease activity score (VIDA) were calculated and appropriate statistical analyzes were performed. Results: There was no significant difference between the patient and control groups in terms of IFN-γ, IL-10, ANA, CRP levels and IFN-γ / IL-10 ratio. There was a significant difference between IL-10 values in patients with VASI > 200 (patients with diffuse involvement) and control group (p = 0,02). In the correlation analysis between IL-10 levels in VIDA > 2 (active patients with new lesion emergence in the last 6 months), a positive effect of serum IL-10 value was observed (p = 0,028; r = 0,656). There was a correlation between the duration of disease and IL-10 (p = 0,034). This correlation was found to be moderately correlated negatively (r = -0,502). IFN-γ / IL-10 ratio was significantly higher in patients with VASI > 200 and patients with VIDA > 2 compared to control (p = 0,04; p = 0,018). Conclusion: The most striking result in our study was that IL-10 levels were significantly higher in patients with active involvement and widespread involvement. This study demonstrated that high cytokine levels are the cause of melanocyte damage observed in larger areas and that autoimmune processes contribute significantly to the pathogenesis of vitiligo. Key words: Vitiligo; Gama-interferon ; Interleukin-10