Estetik, klasik edebiyatta yüzyıllar boyunca edip ve şairlerin bu konudaki görüş ve duygularını dile getirdikleri temel konulardan biri olmuştur. Bu kavram, güzel ve güzelliği ifade eder. Maddenin bileşiminin güzelliğinden yüce güzelliğe veya Wacib’ul-Vücud'a kadar geniş bir anlam içerir ve insanın görsel eyleminin bir parçasıdır. Güzellik, çoğu ortaçağ şairi tarafından ortak unsurlar üzerinde ve aynı şekilde tasvir edilmiştir. Bunun yanı sıra standart bir üslupla dile getirilen güzellik, her şairin alegorik, karmaşık ve çoğulcu anlatıları aracılığıyla mükemmel bir boyut kazanmıştır. Şairler, güzelliğin anlatımını çok zengin fikirlerle yeniden tanımlamışlar, onu çeşitli biçim ve kılıklarda yeniden kurgulamışlar ve güzelliği farklı teşbih, temsil, kıssa ve klişe sözleriyle dile getirmişlerdir. Klasik dönem Kürt edebiyatının önde gelen temsilcilerinden olan Melayê Cizîrî’nin lirik ve coşkun şiirinde belirgin şekilde ortaya çıkan özellik, ihtişam, duyarlılık, özgüven, güzellik ve dikkat gibi ruh unsurlarıdır. Bu çalışmamızda amacımız Mela'ya göre güzel ve güzelliğin kaynağını onun şiirleri ışığında incelemek ve değerlendirmektir