Kur’ân vahyi, Allah Teâlâ’nın, insanlığın yolunu aydınlatmak için Hz. Peygamber’e gönderdiği ilahî metin ve mesajların adıdır. Bu makale, Hz. Peygamber’in hem Kur’ân vahyinin doğuşuna hem de kelâmî hitâbın ilâhî düzlemden beşer düzeyine uyarlanırken nüzûlün seyrine bir etkisi var mıdır? sorusuna odaklanmıştır. Çalışmada önce vahiy tanımı yapılmış, akabinde de vahyin ontolojik yapısındaki nebevî motiflere yer verilmiştir. Hitâbın dili, nüzûl vasatı, Hz. Muhammed’in sosyo-kültürel çevresi ve bazı olaylar karşısında takındığı tavrın vahyin teşekkülüne etkisi işlenmiştir. Hz. Peygamber’in, müteâl âlemden fiziki âleme sevkedilen ilâhi bilgi ve mesajları muhatap topluma aktararak bir anlamda ilâhî hitabın somutlaşmasına aracılık etmesi, bazı söz ve davranışlarının tasvip bazılarınınsa tashihle karşılanması çalışmada ön plana çıkartılmıştır. Sonuç olarak, vahyin aslen, levh-i mahfuzda kayıtlı, lafzen ve manen ilâhî olduğu; bunun yanında bir kısım ilâhi mesajların teşekkülünde Peygamberimizin bazı söz ve davranışlarının etken olduğu vurgulanmış ancak bu nebevî etkinin Kur’ân’ın ilâhîliğine; zaman ve mekânsal açıdan evrensel boyutuna aykırı bir durum teşkil etmediğine dikkat çekilmiştir. [tr]