Geçmişten günümüze girdinin dil öğrenim süreçlerine olan katkısı yadsınamaz bir gerçek olmuştur. Bu girdinin sunulmasında kullanılmakta olan dil öğretim araçları ise birçok değişim geçirmiştir. Buna paralel olarak öğretmen bilişi ve öğrenici inanışları da evrilir. Teknolojinin etkisi, yaşanan coğrafya ve dil edinim amaçlarının da bu değişimlerde etkisi bulunmaktadır. Dil öğretiminde tespit edilen sorunların uygulamalı dilbilim aracılığıyla çözüme ulaştırılması süreçlerinde COVID-19 pandemi sürecinde öne çıkan başlıklardan birkaçı dil girdisinin öğreniciye sunulması, özgün araç, öğretmen bilişi ve öğrenci inanışı olmuştur. Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemi süreci öncesi ve sonrasında dil öğretimde anlaşılabilir girdiye ulaşmada özgün aracın, öğretmen bilişinin ve öğrenci inanışının önemine değinmektir.

The contribution of input from past to present to language learning processes has been an undeniable fact. The language teaching tools used in presenting this input have undergone many changes. Concordantly, teacher cognition and learner beliefs evolve. The effect of technology, geography and language acquisition purposes also have an impact on these changes. In the process of resolving the problems identified in language teaching through applied linguistics, the presentation of language input to the learner, authentic material, teacher cognition and student belief were some of the prominent topics during the COVID-19 pandemic process. The aim of this study is to mention the importance of the authentic material, teacher cognition and student belief in reaching comprehensible input in language teaching before and after the COVID-19 pandemic process.