Yemen Karasularında Korsanlık ve Osmanlı Devleti'nin Aldığı Tedbirler (1869-1914)
1800'lerden itibaren sanayileşme ve buna bağlı olarak artan hammadde ihtiyacı, Batılı denilen birçok devleti Doğu'nun zengin bölgelerine çekmiştir. Doğu'nun zenginliklerine ulaşmak, Avrupa devletleri ve tüccarları açısından başlıca hedeflerden biri haline gelmiştir. Artan ihtiyaç beraberinde sömürge hareketini de doğurmuş; sömürge topraklarına varan kestirme ve ekonomik yol ise karaya nispeten denizlerde görülmüştür. Denizyolunda en kestirme güzergâh ise Akdeniz ve Kızıldeniz üzerinden sağlanmıştır. 19. yüzyıldan itibaren, bir ara etkinliği azalmış olsa da, Akdeniz-Kızıldeniz rotası, Fransa ve İngiltere'nin girişimleriyle yeniden canlılık kazanmıştır. Süveyş Kanalı'nın 19. yüzyılda açılmasıyla, karadan Akdeniz'e bağlı olan Arap Yarımadası, denizden de bu kanal vasıtasıyla Akdeniz'e bağlanmış- tır. Bu bağlantıda Yemen, Hindistan'a varan deniz ticareti rotasında önemli bir kavşağı oluşturmuştur. Bu kavşak noktasında, denizlerde yapılan korsanlık faaliyetleri, Osmanlı Devleti'nin hem Akdeniz hem de kendi sınırlarının güneyinde yürüttüğü politikalarda etkileyici rol oynamıştır. Bu çalışmada, 19. yüzyılın ikinci yarısından 20. yüzyı- lın başlarına kadar uzanan süreçte Osmanlı Devleti'ne bağlı Yemen Vilayeti karasularında gerçekleşen korsanlık veya deniz haydutluğu meselesinin arşiv belgeleri ışığında incelenmesi hedeflenmiştir.
Piracy in Territorial Waters of Yemen and Measures by The Ottoman Empire (1869-1914)
Industrialisation and as a result increasing need for raw material attracted so-called western countries to wealthy regions in the Levant. It became an obvious target for European states and merchants to reach this wealth of the Orient. This rising need led to colonisation, which was through the sea rather than the territory thought as a short-cut and economic way. With the opening of the Suez Canal in the 19th century, the Arab peninsula attached to the Mediterranean Sea through territory, is also connected to the sea by means of this opening. The road Mediterranean and Red Sea though it lost its importance at one time, regained its animation as of 19th century with the efforts of France and England. In this sense, Yemen constitutes a central crossroad that was important on maritime merchant route directly to India. Piracy in the sea specifically in this crossroad both in the Mediterranean Sea and on the southern coast of its frontiers were effective in policies followed by the Ottoman Empire. In the present study, from the late 19th century to early 20th century, piracy or maritime thuggery taking place in the sea off Yemen, a former town of the Ottoman Empire, are to be examined based on the archival documents.
___
BOA (Başbakanlık Osmanlı Arşivi)Dâhiliye Nezareti İdarî Kısım Belgeleri (BOA. DH. İD.), 90/22 (1334.B.1).
Dâhiliye Nezareti Mektubî Kalemi Evrâkı (BOA. DH. MKT.), 510/8 (1318.M.5); 522/72 (1320.Re.3); 531/62 (1320.Re.23); 552/46 (1320.R.26); 586/1 (1320.C.27); 643/40 (1320.N.14);751/39 (1321.Ce.22); 824/53 (1321. Ce.7); 949/47 (1323.S.19); 1820/69 (1308.Ş.10); 1982/1 (1310.M.9); 2027/46 (1310.Ce.14); 2094/25 (1316.R.4); 2184/35 (1316.Z.20); 2204/55 (1317.M.3); 2212/23 (1317.S.8); 2283/24 (1317.Ş.8); 2283/127 (1317.Ş.9);2312/49 (1317.L.28); 2403/86 (1318.Ce.2); 2416/69 (1318. Ce.25).
Meclis-i Vükela Mazbataları (BOA. MV.), 101/60, (1318.Z.18); 103/12, (1319.B.4); 106/81, (1321.Re.21); 117/74, (1325.L.28); 148/48, (1329.M.16); 149/33, (1329.S.28);
Yıldız Tasnifi Mütenevvi Maruzat Evrakı (BOA. Y. MTV.), 231/49, (1320.Re.9); 240/34,(1320.Z.10); 264/117, (1322.B.16); 289/78, (1324.B.29).
Yıldız Tasnifi Perakende Evrakı Mabeyn Başkitabeti (BOA. Y. PRK. BŞK.), 67/32, (1320.B.15); 67/37, (1320.B.28).
Yıldız Tasnifi Perakende Evrakı Umum Vilâyetler Tahrirâtı (BOA. Y. PRK. UM.), 60/79, (1320.B.27).
Yıldız Tasnifi Perakende Evrakı Askeri Marûzât (BOA. Y. PRK. ASK.), 229/50, (1323.Re.19); 230/92, (1323.R.23).
A. İzzet Paşa (1992). Feryadım. İstanbul: Nehir Yay.
Abaza, Faruk O. (1979). El-Hükmü’l-Osmanî fi’l-Yemen 1872-1918. Beyrut: Darü’l- Avde.
Acıpınar, M. (2013). “Osmanlı Kronikleri Işığında Kaptan-ı Derya Halil Paşa’nın Akdeniz Seferleri (1609-1623)”. TİD (XXVIII/1): 5-35.
Agius, Dionisius A. (2008). Classic Ships of Islam. Leiden: Brill Press.
Akalın, Durmuş (2015). “Yemen’in Kuzeyinde Osmanlı İdaresinin Yeniden Tesis Edilmesi ve Mekke Şerif Muavini Kıbrıslı Tevfik Paşa”. MJH (V/1): 17-42.
Barata, F. T. (2005). “Portugal and the Mediterranean trade: A Prelude to the discovery of the ‘new world’”. AMIMM (17/2): 205-219.
Blackburn, J. R. (1979). “The Collapse of Ottoman Authority in Yemen, 968/1560- 976/1568”. DWI (19/1-4): 119-176.
Braudel, Fernard (1993). Akdeniz ve Akdeniz Dünyası-I. Çev. M. A. Kılıçbay. Ankara: İmge Kitabevi.
Görgün, H. (2004). “Mısır”. TDVİA (29): 553-586.
Hashmi, S. H. (2001). “Political Perceptions in Early Anglo-Indian Relations”. ICMR (12/2): 211-232.
Heyd, W. (1975). Yakın-Doğu Ticaret Tarihi. Çev. E. Z. Karal. Ankara: TTK Basımevi.
İnalcık, Halil (2009). Devlet-i ‘Aliyye-I. İstanbul: İş Bankası Kültür Yay.
Jackh, Ernest (1952). “The Geostrategic Uniqueness of the Middle East”. BME: 11-20.
Karal, Enver Z. (1983). Osmanlı Tarihi-VI. Ankara: TTK Basımevi.
Karal, Enver Z. (1999). Osmanlı Tarihi-V. Ankara: TTK. Basımevi.
Kızılkaya, Oktay ve Yahya Yeşilyurt (2015). “Yemen Cephesi Komutanlarından Arif Bey’in Tihame Harekâtı Hakkında Askerî Raporu”. ATAD (13/25): 77-102.
Kuşçu, Ayşe D. (2006). “Türklerin Ortadoğu Hâkimiyeti”. AOD (I/I): 113-129.
Melzig, Herbert (1943). Kanuni Sultan Süleyman Devrinde Amiral Hadım Süleyman Paşa’nın Hint Seferi. İstanbul: Selami Sertoğlu Kitabevi.
Mieroop, Marc Von De (2006). Antik Yakındoğu’nun Tarihi İÖ 3000-323. Çev. Sinem Gül. Ankara: Dost Kitabevi.
Mustafa Nuri Paşa (1992). Netayicü’l-Vukuat-I. Haz. N. Çağatay. Ankara: TTK Basımevi.
Naima Mustafa Efendi (1968). Naima Tarihi-II. Çev. Z. Danışman. İstanbul: Z. Danışman Yayınevi.
Nizamoğlu, Yüksel (2013). “1917 Yılında Hicaz Cephesi: Arap İsyanının Yayılması ve Medine’nin Tahliyesi Programı”. bilig (66): 123-148.
Orhonlu, Cengiz (1996). Habeş Eyaleti. Ankara: TTK Basımevi.
Öktem, Akif Emre ve Kurtdarcan, Bileda R. (2011). Deniz Haydutluğu ve Korsanlık. İstanbul: Denizler Kitabevi.
Özbaran, Salih (2004). Yemen’den Basra’ya Sınırdaki Osmanlı. İstanbul: Kitap Yay.
Pearson, M. (2009). “Class, Authority and Gender on Early-Modern Indian Ocean Ships: European and Asian Comparisons”. SAHJ (61/4): 680-701.
Peçevi İbrahim Efendi (1992). Peçevi Tarihi-I. Haz. B. S. Baykal. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yay.
Playfair, Robert L. (1970). A History of Arabia Felix or Yemen. Amsterdam: Philo Press.
Roberts, P. H. (2007). “A New Age of Discovery: India, the Middle East and Britain”. MES (43/2): 321-330.
Saldanha, A. (2011) “The Itineraries of Geography: Jan Huygen van Linschoten’s Itinerario and Dutch Expeditions to the Indian Ocean, 1594-1602”. AAAG 101/1: 149-177.
Sırma, İhsan S. (1982). “Yemen’in Jeo-Politik Durumu ve Osmanlı Devletine Katılması”. TED (12): 427–444.
Topur, Tuncer. (2006). Yıkımın Adı Barış Orta Doğu. İstanbul: Okumuş Adam Yay.
Traboulsi, S. (2009). “The Ottoman Conquest of Yemen: The İsmaili Perspective”. Ed.: J. Hathaway. TALOE: 241-60.
Uzunçarşılı, İ. Hakkı (1998). Osmanlı Tarihi-II. Ankara: TTK Basımevi.
Ward, C. (2001). “The Sadana Island shipwreck: An eighteenth-century AD merchantman off the Red Sea coast of Egypt”. WA (32/ 3): 368-382.
Yavuz, Hilmi (1983). “Kâbe ve Harameyn’in Muhâfazası Bakımından Hadım Süleyman ve Sinan Paşalar’ın Yemen Seferi”. DG (XIX/4): 43-50.
Yavuz, Hilmi (2002). “XVI. Asırda Osmanlı Yemen Vilâyeti”. YT (8/44): 92-130.
Yemen Vilayet Salnamesi (1305).
Yemen Vilayet Salnamesi (1307).
Yemen Vilayet Salnamesi (1308).
Yeşilyurt, Yahya (2011). Yemen’de Osmanlı-İngiliz Mücadelesi (1871-1914). Doktora Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
Zeydan, Corci (2004). İslam Uygarlıkları Tarihi-I. Çev. N. Gök. İstanbul: İletişim Yay.
- ISSN: 1301-0549
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 1996
- Yayıncı: Ahmet Yesevi Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanlığı