Bu makale Rusya’nın güney komşularına yönelik politikalarında yumuşak gücünün vazgeçilmez bir unsur haline geldiğini ileri sürmektedir. Makale yumuşak güç araçsallaştırılmasının Rus diplomasisi tarafından kavramsal ve uygulanabilir boyutlarını ele almaya çalışmakta ve yumuşak güç olgusunun sadece Rusya’nın ortakları ile ikili ilişkilerinde değil, aynı zamanda bölgesel amaçlı politikalarında da bir araç olarak kullanılabileceğini ileri sürmektedir. Bu bağlamda makalede Karadeniz ve Hazar Denizi bölgesi ile Orta Asya ve Kafkaslar gibi farklı kurumsallaşma derecelerine sahip bölgeler de tartışılmaktadır. Son olarak makale Rusya’nın Avrasya’ya yönelik yumuşak güç planlarının, AB ve Türkiye gibi diğer bölge aktörlerinin yumuşak güç planlarıyla kaçınılmaz bir rekabete girerek geliştiğini belirtmektedir.

This paper argues that soft power becomes an indispensable component of Russia’s policies toward its southern neighbors. The author addresses the conceptual and practical dimensions of soft power instrumentalization by the Russian diplomacy. He claims that soft power can be applied not only within bilateral relations between Russia and its individual partners, but also as a tool of more regionally-oriented policies. In this context such regional frameworks with different degrees of institutionalization as the Black Sea and the Caspian Sea regions, Central Asia and the Caucasus are discussed. The paper concludes by stating that Russia’s soft power projection inevitably develops in competition with soft power projects launched by other major actors in Eurasia, including Turkey and the European Union.