How the agency relates to society is a classic problem in the social sciences. The literature, for the most part, has long been dominated by two main methodological positions, namely methodological individualism, and methodological holism. These consider individuals and collectivities respective-ly as constituent parts of society. While the former suffers from an atomistic, a-historical and a-social conception of social reality, the latter tends to dissolve the person into the social object and considers it as reified. The present study explores Roy Bhaskar’s conception of the connection between society and per-son connection through his key texts. The study argues that contrary to meth-odological individualism and methodological holism, society is composed of re-lations. Furthermore, although society pre-exists the person, its survival de-pends upon human praxis, creating an ontological gap between them. Such an analysis has important implications for political science and political sociology. Methodological individualism underpins liberalism, utilitarianism and the neo-classical economy, methodological holism underpins nationalism, fascism, and Stalinism. In contrast, methodological relationism acknowledges both the dis-tinctive ontologies of the person and society, which could enable the transfor-mation of existing socio-political structures and the democratization of poli-tics.

Failin toplumla ilişkisi, sosyal bilimlerde klasik bir sorundur. Literatür, ço-ğunlukla ve uzun zamandır iki ana metodolojik pozisyonun, metodolojik birey-ciliğin ve metodolojik holizmin hakimiyeti altındadır. Bunlar sırasıyla bireyleri ve kolektiviteleri toplumun kurucu parçaları olarak görürler. İlki, toplumsal gerçekliğin atomistik, tarih ve toplumsallık dışı bir anlayışından muzdaripken, ikincisi, kişiyi toplumsal nesnede eritme eğilimindedir ve onu şeyleşmiş bir var-lık olarak görür. Bu çalışma, Roy Bhaskar’ın düşüncesindeki toplum ve kişi bağ-lantısı kavramsallaştırmasını anahtar metinleriyle incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, metodolojik bireycilik ve metodolojik holizmin aksine toplumun iliş-kilerden oluştuğunu savunmaktadır. Ayrıca, toplumun varlığı insana önceldir, fakat var kalabilmesi için insan praksisine bağımlıdır ve bu ikisi arasında ontolo-jik bir boşluk vardır. Böylesi bir çözümlemenin siyaset bilimi ve siyaset sosyolo-jisi açısından önemli içerimleri vardır. Metodolojik bireycilik liberalizm, fayda-cılık ve neo-klasik ekonominin temelini oluştururken, metodolojik holizm mil-liyetçiliği, faşizmi ve Stalinizmi payandalamaktadır. Kişi ve toplumun kendine özgü ontolojilerini tanıyan metodolojik ilişkiselcilik ise mevcut sosyo-politik yapıların dönüşümüne ve siyasetin demokratikleştirilmesine zemin hazırlayabi-lir.