Bir Hayat Felsefesi ve Mutluluk Öğretisi Olarak Sınıfsız Aylaklık

Bu çalışmada ilk olarak aylaklığın tanımı, tarihi, asalaklık ve tembellikle olan benzerlikleri ya da farklılıkları incelenecektir. Daha sonra aylaklığın tarihsel süreçte kazandığı anlam farklılıkları, tekabül ettiği sınıf ya da insan grupları ve aylaklığın günümüzde bir yaşam biçimi olarak kurulup kurulamayacağı tartışılacaktır. Bu zeminde; hem aylaklık teorisi, sosyal aylaklık, aylak sınıf ve kendi kendine yetme erdemi gibi bazı temel kavramlar hem de aylaklığın kapitalist sömürü düzeni için bir alternatif oluşturup oluşturamayacağı konu edilecektir. Nitekim kapitalist üretim-tüketim çılgınlığının en yıkıcı sonuçlarından biri olan gelir adaletsizliği ve tabiatın kirletilmesi neticesinde ekolojik dengenin bozulması ile yaşanan çevre felaketleridir. Makalenin temel tezi ise aylak hayat tarzının bir tembellik olmadığı, hem derin ekolojiye hizmet edebileceği hem de kapitalist sömürü düzenini rahatsız edecek olan bir iddiasının olduğudur. Sonuçta, aylaklık ne bir ideoloji ne de anarşizmde olduğu gibi bir antitez hareketi olarak değil; bir yaşam felsefesi ve bir mutluluk öğretisi olarak bizatihi tez olarak sunulacaktır.

Classless Idleness as a Philosophy of Life and Happiness Doctrine

In this study, first of all, the definition of idleness, its history, similarities or differences with parasitism and laziness will be examined. Then, the differences of meanings attributed by the idle groups or individuals to the word idleness during the course of history will be discussed. The question whether or not idleness can be established as a way of life today will be the basis of this study. On this basis, both basic concepts such as idleness theory, social idleness, idleness class and self-sufficiency virtue, and whether or not idleness can constitute an alternative to capitalist imperialism will be the sub-debates respectively. In fact, one of the most devastating consequences of the capitalist production-consumption frenzy is the environmental disasters caused by the injustice of income and imbalance of ecology as a result of pollution. The main thesis of the article is that being neither an ideology nor anarchism, but an antithesis movement, the idle lifestyle is not laziness, but a philosophy of life and doctrine of happiness, which can serve deep ecology and may even overthrow the capitalist and imperialist system.

PDF

___

Aristoteles (2010). Metafizik. (Çev. A. Arslan). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
Arslan, N. (2011). Osmanlı ve Rus Toplumlarında Medeniyet Değişmesi: Bihruz’lar ve Oblomov’lar. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi, 18 (1), 47-80.
Atılgan, Y. (2012). Aylak Adam. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Augustine (1968). City of God, Volume III: Books 8-11. (Trans. D. S. Wiesen). Cambridge, MA: Harvard University Press.
Camcı, C. (2018). Aylaklık, Zamansallık ve Yaşlılık. FLSF: Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 26, 1-12.
Coşkuner, A. (2014). Türk Sineması’nda Aylaklık. (YL Tezi). İstanbul: Maltepe Üniversitesi SBE.
Doğan, D. M. (1990). Büyük Türkçe Sözlük. Ankara: Rehber Ansiklopedisi.
Duberman, M. (2006). Aylek Kerouac. (Çev. O. Akınhay & N. Bayram). Ankara: Agora Kitaplığı.
Hıdıroğlu, İ. (2019). Siegfried Karacauer’in Kitle Süsü Kavramı Bağlamında Televizyonun Eğlendirme İşlevine Yönelik Eleştirel Bir Okua. Televizyonun Eğlendirme İşlevine Eleştirel Bir Bakış: Acun Medya. (Ed. İ. Hıdıroğlu). Konya: Literatürk Academia.
Hony, H. C. (1967). A Turkish-English Dictionary. London: Oxford University Press.
Isfahani, R. (2015). Erdemli Yol. (Çev. M. Tan). İstanbul: İz Yayıncılık.
Kalaycı, E. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Siber Aylaklık Davranışları ile Öz Düzenleme Stratejileri Arasındaki İlişkinin İncelenmese. (YL Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi SBE.
Kierkegaard, S. (2000). Kahkaha Benden Yana. (Çev. N. Çatlı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Küçük, D. A. (2007). Türk Romanında Aylaklık (1875-1960). (YL Tezi). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi SBE.
Montaigne (2011). Denemeler. (Der. & çev. S. Eyuboğlu). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Nietzsche, F. (1977). Böyle Buyurdu Zerdüşt. (Çev. A. T. Oflazoğlu). İstanbul: Cem Yayınevi.
Osmanlı, U. & Kaya, S. (2014). Püritanizm’den Hedonizm’e Değişen Boş Zaman Kavramı. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E-Dergisi, 23 Haziran, 1- 14.
Önal, M. (2007). Sokrates Bir Peygamber Midir? Tabula Rasa, 19, 65-80.
Önal, M. (2016). Çevre Olayına Kadim Hikmet Nazariyla Holistik Bakmak. ISEM 3rd International Symposium on Environment and Morality. Alanya, 463-475.
Platon (2008). Sokrates’in Savunması. (Çev. T. Aktürel). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Redhouse Türkçe-İngilizce Sözlük (1998). İstanbul: Sev Matbaacılık ve Yayıncılık.
Russell, B. (1990). Aylaklığa Övgü. (Çev. M. Ergin). İstanbul: Cem Yayınevi.
Saygın, T. (2004). Walter Benjamin. Felsefe Ansiklopedisi, cilt 2. İstanbul: Etik Yayınları.
Seneca, (2019). İşsizliğe Övgü. (Çev. B. Günen). İstanbul: Kırmızıkedi.
Şeriati, A. (2013). İnsanın Dört Zindanı. (Çev. H. Hatemi). İstanbul: İşaret Yayınları.
Weber, M. (1985). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. (Çev. Z. Aruoba). İstanbul: Hilal Yayınları.
Weblen, T. (2005). Aylak Sınıf Teorisi. (Çev. Z. Gültekin). İstanbul: Babil Yayınları.

Beytulhikme An International Journal of Philosophy-Cover

ISSN: 1303-8303
Başlangıç: 2011
Yayıncı: Mustafa Çevik

Arşiv