Türkçe Eğitimde Öğrenen Özerkliği ve Etkileşimli Sınıf Ortamı Tasarımının Önemi

Eğitimin en öncelikli amacı, öğrencinin kendi ilgi ve yeteneklerini keşfetmesini sağlayarak ve yetenekli olduğu alanlarda gelişimine zemin olacak ortam ve süreçlerle bireyi hayata hazırlamaktır. Türkçe eğitiminin amacı ise, bulunduğu sınıf seviyesinde anlama ve anlatma temel dil becerileri ve öncelikli olarak iletişim becerisi olmak üzere zihinsel, dilsel, duyuşsal ve sosyal becerileri kazandırarak bireyin bir üst sınıfa, bir üst eğitim kurumuna ve sonuçta donanımlı bir şekilde hayata hazırlamak olmalıdır. Bu amaçlara ulaşılması için, Türkçe derslerinde öğrencilerin bireysel farklılıklarının dikkate alınması, öğrenen özerkliğinin ön planda tutulması ve öğrenciler arasında etkileşim sağlanarak öğrenen özerkliğine dayalı etkileşimli sınıf ortamlarının tasarlanması ve uygulanması büyük önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Türkçe eğitimi, Öğrenen özerkliği, Etkileşimli sınıf tasarımı.

Importance of Learner Autonomy and Interactive Learning Class Design in Turkish Education

The primary purpose of education is to prepare students for life discovering and developing their interests and talented in that abilities area with the best parts of the development environment and processes. The aim of the Turkish education should be prepared to individuals an upper class, an upper education institution and life as equipped gaining basic linguistic skills understanding and narration in the class level and in particular including communication skills by providing in many mental, linguistic, affective and social skills. To achieve these goals is of great importance to pay attention to individual differences of students, keeping the forefront of learner autonomy and ensuring interaction between students and the design of interactive classroom learning and implementation environment based on learner autonomy in Turkish course.

Keywords:

Turkish education, learner autonomy, interactive class design,

PDF

___

Barlas, F. (2012). Balıkesir Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi İngilizce öğretmenliği anabilim dalı öğrencilerinin öğrenen özerkliği konusundaki görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Bilgin, M. (2006). Anlamdan anlatıma Türkçemiz (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çintaş Yıldız, D. (2015). Etkileşimli öğretim stratejisinin Türkçe eğitimi anabilim dalı öğrencilerinin konuşma becerilerine etkisi. Dil Eğitimi ve Araştırmaları Dergisi, 1(1), 14- 43.
Durak Üğüten, S. (2015). Öğrenen özerkliği (ss. 467-482), Dil öğretimi (Editör: N. Bekleyen). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Eker, D. N. (2010). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde öğrenen özerkliği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Erdoğan, İ. (2015). Gelenek ve gelecek ikileminde öğretmen olmak: Metakognitif bir bakış, Geleceğin Öğretmeni Temalı XIV. Geleneksel Eğitim Sempozyumu (29-31 Ocak 2015, Antalya) içinde (s. 27-37). İstanbul: Türkiye Özel Okullar Derneği Yayınları.
Eren, İ. (2015). Ortaokul İngilizce öğretmenlerinin öğrencilerde öğrenen özerkliği geliştirmeye yönelik görüşlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş.
Göçer, A. (2013). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde görevlendirilecek öğretim elemanlarının göreve hazır bulunuşluk durumlarının değerlendirilmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(5), 309-326.
Gömleksiz, M. N. (2000). Yabancı dil öğretiminde kullanılan yöntemler ve yöntem sorunu. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 253-264.
Gönüllü, İ. (2015). Tıp eğitiminde metabilişin önemi. Tıp Eğitimi Dünyası, 43, 5-12.
Güvenç, H. (2011), Sınıf öğretmenlerinin özerklik destekleri ve mesleki özyeterlik algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(1), 99-116.
Hamzadayı, E. (2010). Yapılandırmacı öğrenme kuramının anadili öğretimi açısından işlevselliği. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 31-48.
Herreid, C. F. & Schiller, N. A. (2013). Case studies and the flipped classroom. Journal of College Science Teaching, 42(5), 62-66.
Kaya, S. & Kılıç Çakmak, E. (2015). Öğretim tasarımı dersinde uygulanan bilişsel ve üstbilişsel strateji etkinliklerine yönelik öğretmen adaylarının görüşleri. Eğitim ve Bilim, 40(181), 329-347.
Koç, G. (2006). Yapılandırmacı sınıflarda öğretmen-öğrenen rolleri ve etkileşim sistemi. Eğilim ve Bilim, 142, 56-64.
MEB (2015). Öğrenci merkezli eğitim uygulama modeli (ÖME). http://yegitek.meb.gov.tr/earged/arasayfa.php?g=70 adresinden 02.12.2015 tarihinde alınmıştır.
Oğuz, A. (2013). Öğretmenlerin öğrenen özerkliğinin desteklenmesine ilişkin görüşleri. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1273-1297.
Oktar Ergür, D. (2010). Öğrenen özerkliğinin kazandırılmasında öğretmenin rolü. International Conference on New Trends in Education and Their Implications (11-13 November) içinde (s. 354-359). Antalya.
Özkal, N. & Demirkol, A. Y. (2014). Öğrenen özerkliğinin desteklenmesinin gerekliliğine ve sergilenmesine ilişkin öğretmen görüşleri. NWSA-Education Sciences, 9(3), 293-310.
Sünbül, A. M., Kesici, Ş., Üre, Ö. & Bozgeyikli, H. (2003). Öğrencileri motive etme ölçeğinin geçerliği ve güvenirliği. VII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi. Malatya: İnönü Üniversites