Yöneticilerin Okuldaki İnsan Kaynağını Tanıma Ölçeği (YOİKTÖ)’nin Geliştirilmesi (Development of Human Resource Recognition Scale for School Administrators) Doi: 10.14686/buefad.v5i1.5000148377

Öz Öz: Bu çalışmada, okul yöneticilerinin okuldaki insan kaynağını tanıma durumlarını ölçmede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir araç geliştirmek amaçlanmaktadır. Ölçme aracının oluşturulması ve kapsam geçerliliğinin sağlanması açısından alan uzmanlarının görüşlerine başvurulmuş, görüşler doğrultusunda oluşturulan ölçme aracı 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Tokat, Çorum ve Amasya il ve ilçelerinde görev yapan 149 okul yöneticisine (okul müdürü ve müdür yardımcısı) uygulanmıştır. Yapılan yapısal geçerlilik ve faktör analizi sonuçlarına göre, ölçme aracının “Öğretmen ve okuldaki destek personelini tanıma” (Cronbach Alpha=.9007), “Dezavantajlı ve üstün yetenekli öğrencileri tanıma” (Cronbach Alpha=.7915), “Öğrenci ve veliyi sosyo-ekonomik yönden tanıma” (Cronbach Alpha=.8598), “Sportif faaliyetler ve güzel sanatlarda yetenekli öğrencileri tanıma” (Cronbach Alpha= .8047) ve “Öğretmen ve öğrencilerin diğer özelliklerini tanıma” (Cronbach Alpha=.6083) olmak üzere beş boyutlu bir yapı gösterdiği, aracın tümü için Cronbach Alpha katsayısının .8984 olduğu belirlenmiştir. Aracın okul yöneticilerinin okuldaki insan kaynağını tanıma düzeylerini ölçen geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu ortaya koyulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

İnsan kaynağı, tanıma, okul yöneticisi, okul yönetimi

PDF

___

Açıkalın, A. (1994). Çağdaş Örgütlerde insan Kaynağının Personel Yönetimi. Ankara: Pegem.

Açıkalın, A. (1996) “Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynağı Yönetimi”, Ankara: Pegem.

Akbaş, O. (2008). Değer eğitimi akımlarına genel bir bakış. Değerler Eğitimi Dergisi. 6(16), 9-27.

Aktepe, V. (2005). Eğitimde bireyi tanımanın önemi. Kırşehir Eğitim Fakültesi. 6(2), 15-24.

Arslangiray, E. (2003). Eğitimde bir özgüven ve demokrasi ortamı sessiz toplantı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 36 (2) 89-96.

Baltacıoğlu, İ. H. (2005). Yüzyılın amaçları-Ulusun amaçları. Çağdaş Eğitim Dergisi, Şubat.

Baltaş, A. (2013). Türk kültüründe yönetmek. 6. Basım. Remzi kitabevi.

Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi. İstanbul: Kariyer.

Bellanca, J. (1997). Active Learning Handbook for Multiple Intelligence Classrooms. USA: IRI/Skylight Training and Publishing Inc., 1-465.

Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. (1. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Demirel, H. G. (2012). Sünbülzâde Vehbi'nin "Lutfiyye"si ışığında çocuk eğitimi. Kahramanmaraş Sempozyumu. (6-8 Mayıs 2004).

Dilthey, W. (1999). Hermeneutik ve Tin Bilimleri. (Çev. Doğan Özlem). İstanbul: Paradigma Yayınları.

Durukan H. (2003). Yönetimde insan ilişkileri. Kastamonu Eğitim Dergisi. 11(2), 277-284.

Erdoğan, F. (1993). Toplam kalite yönetiminin güvenlik hizmetlerinde uygulanabilirliği. Polis Bilimleri Dergisi. 2. 5-6.

Erich, F. (2003). Sevme sanatı. 2. Baskıç İlya Yayınevi.

From, E. (1993). Erdem ve mutluluk, (Çev., Ayda Yörükan), istanbul,

Hartmann, N., (1986). Almanyada yeni ontologi. (Çev. Uluğ Nutku), Felsefe Arşivi. İstanbul.

Mengüşoğlu, T. (1971): Felsefi anthropologi. İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Yayınları No: 1612, İstanbul.

Mıhçıoğlu, C. (1985). Yönetimde insan ilişkileri. Ankara.

Özgüven, İ. E., (1998). Bireyi tanıma teknikleri, Ankara: Pegem.

Pajak, E. (1989). Identification of supervisory proficiencies Project. Athens: College of Education, University of Georgia.

Robins, S. (1994). Örgütsel davranışın temelleri. (A. Öztürk, Çev.) Eskişehir: Esam A.Ş.

Tikici, M. ve Türk, M. (2003). İnsan odaklı bir yönetim ve müşteri memnuniyeti. Malatya ili örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 8(3), 27-48.

Ülken, H.Z. (1981). Aşk ahlakı. İstanbul.

Yeşilyaprak, B., Güngör, A. ve Kurç, G.,(1996). Eğitsel ve mesleki rehberlik. 2. Baskı, Ankara: Varan.

Yılmaz, N. (2004). Türklere özgü ilk kaynaklarda "insan" görüşünün temelleri. A.Ü.Türkiyat Arastırmaları Enstitüsü Dergisi. 25, 127-144.