Ergenlerde Sosyal Öz-yeterlik Algısı ve Duygusal Öz-yeterlik Arasındaki İlişkinin Yapısal Eşitlik Modeli ile İncelenmesi: Bir Model Önerisi

Öz Bu araştırma, ergenlerde sosyal özyeterlik algısının duygusal özyeterlik üzerinde yordayıcı etkisinin incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini Malatya il merkezinde ortaokul ve liselerde öğrenim görmekte olan ergenler oluşturmaktadır. Örneklemi ise uygun örnekleme yöntemi ile seçilen 682 ergen oluşturmaktadır. Araştırmada bilgi toplamak için Genel Bilgi Formu, Sosyal Özyeterlik Algısı Ölçeği ve Duygusal Özyeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde yapısal eşitlik modeli kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22 VE LISREL 8.5 programları kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda; sosyal özyeterlik algısı ile duygusal özyeterlik arasında anlamlı ilişki olduğu ve sosyal özyeterlik algısının duygusal özyeterlik örtük değişkeni üzerinden duyguları düzenleme, duyguların destekleyici etkisi, duyguları anlama ve duyguları algılama alt boyutları üzerinde doğrudan veya dolaylı olarak anlamlı etkilere sahip olduğu ve sosyal özyeterlik algısının duygusal özyeterliğin anlamlı bir yordayıcısı olduğu ortaya çıkmıştır. Başka bir ifadeyle sosyal özyeterlik algısı duygusal özyeterliği pozitif yönde yordamıştır.

Anahtar Kelimeler:

Ergen, Sosyal Öz-Yeterlik Algısı, Duygusal Öz-Yeterlik, Yapısal Eşitlik Modeli

PDF

___

Acar, F. (2002). Duygusal Zekâ ve Liderlik. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü Dergisi.12, 53-68.
Bacanlı, H. (2013). Eğitim psikolojisi. Ankara: Pegem Akademi.
Bandura, A.,Pastorelli, C., Barbaranelli, C., veCaprara, G. V (1999). SelfEfficacyPathwaystoChildhoodDepression. Journal of PersonalityandSocialPsychology. 76, 258-269.
Bandura, A. (1994). Self-Efficacy. Encycopedia of Human Behaviors. 4, 71-84.
Bayram, N. (2011). Yapısal eşitlik modellemesine giriş. Ankara: Ezgi.
Bıkmaz, F. (2004). Öz-yeterlik İnançları. Eğitimde Bireysel Farklılıklar. (Kuzgun, Y. ve Deryakulu, D. Ed.). Ankara: Nobel.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Caprara, G. V.,Barbaranelli, C., Pastorelli, C., veCervone, D. (2004). The Contribution of Self- Efficacy Beliefs to Psychosocial Outcomes in Adolescence: Predicting Beyond Global DispositionalTendencies. Personality and Individual Differences. 37, 751-763.
Cicognani, E. (2011). Coping Strategies With Minor Stressors in Adolescence: Relationships With Social Support, Self-Efficacy, and Psychological Well-Being. Journal of Appleed Social Psychology. 41(3), 559-578.
Cohen, L.,Manion, L. ve Morrison, K. (2000). Research Methods in Education. New York: Routledge Falmer.
Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Trabzon: Celepler Yayıncılık.
Çivilidağ, A. (2013). Gelişim süreci odağında ergenlik psikolojisi. Ankara: Nobel.
Demirbilek, S. (2000). Korunmaya Muhtaç Gençlerin Topluma Kazandırılmasında Yetiştirme Yurtları. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 15(2), 137- 152.
Demirdüzen, H. (2013). Ergenlerin Algılanan Sosyal Destek Düzeyleri ile Duygusal Özterelik Düzeylerinin İncelenmesi. )Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Gander, M. J. ve Gardiner, H. W. (2010). Çocuk ve ergen gelişimi.(B. Onur, Çev.). Ankara: İmge.
Karasar, N.(2006). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
Kocayörük, E. (2012). Öz-Belirleme Kuramı Açısından Ergenlerin Anne Baba Algısı ile Duyuşsal İyi Oluşları Arasındaki İlişki. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 4(37), 24-37.
Köknel, Ö. (1999). Ergenlik dönemi. Ana baba çocuk okulu. İstanbul: Remzi.
Kumar, R., ve Lal, R. (2006). The Role of Self-Efficacy and Gender Difference Among the Adolescents. Journal of theIndian Academy of Applied Psychology. 32(3), 249-254.
Kutlu, M. (2005). Yetiştirme Yurdu Yaşantısı Geçiren Lise Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeyleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 3(24), 89-109.
Lynch, M. ve Cicchetti (1997). Children's Relationships with Adults and Peers: An Examination of Elementary and Junior High School Students. Journal of School Psychology. 49, 323- 338.
Meggitt, C. (2013). Çocuk gelişimini anlamak.(E. Kantemir, Çev.), İstanbul: Optimist.
Özbay, Y. ve Palancı, M. (2001).Sosyal Kaygı Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. VI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi. ODTÜ, 5-7 Eylül Ankara.
Seçer, İ. (2015). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi: Analiz ve Raporlaştırma. Ankara: Anı.
Southam-Gerow, M. A. (2014). Çocuklarda ve ergenlerde duygusal düzenleme. (M. Şahin ve M. Artıran, Çev.). Ankara: Nobel.
Suldo, S. M., ve Shaffer, E. J. (2007). Evaluation of the Self-Efficacy Questionnaire for Children in Two Samples of American Adolescents. Journal of Psychoeducational Assessment. 25, 341-355.
Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenirlik ve geçerlik. Ankara: Seçkin.
Tahmasbipour, N. ve Taheri, A. (2012). A Surveu on the Relation Between a Social Support and Mental Health in Students Shahid Rajaee University. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 47, 5-9.
Tekbıyık, A. (2014). Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Totan, T., İkiz, E. ve Karaca, R. (2010). Duygusal Öz-yeterlik Ölçeğinin Türkçe'ye Uyarlanarak Tek ve Dört Faktörlü Yapısının Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 71-95.
Vardarlı, G. (2005). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Öz-yeterlik Düzeylerinin Yordanması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
Wallace, S. T. ve Alden, L. E. (1997). Social Phabia and Positive Social Events the Price of Success. Journal of Abnormal Psychology. 3(106), 416-424.
Willemse, M. (2008). Exporing the Relationship Betwen Self-Efficacy and Aggression in a Group of Adolescents in The Peri-Urban Town of Worcester. Unpublish Master of Art Thesis. University of Stellenbosch.
Yardımcı, F. K. (2007). İlköğretim Öğrencilerinde Algılanan Sosyal Destek ile Öz-yeterlik İlişkisi ve Etkileyen Değişkenlerin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.