Faillerin verili bir topluluğun norm ve kurallarına dahil olma süreci şeklinde tanımlanan sosyalizasyon, yeni normların içselleştirilmesi sonucu ortaya çıkan uyumu temsil eder. Sosyal politika ise toplumun refah düzeyi ve kültürel yaşam koşullarının iyileştirilmesi adına gerçekleştirilen uygulama ve önlemler bütünü şeklinde ifade edilmektedir. Bu çalışma Türkiye’nin tam bağımsız bir aktör olarak modern uluslararası düzene dahil olma girişimleri ile yurt içindeki mevcut toplumsal ve ekonomik sorunların giderilmesinde benimsenen sosyal politika arasındaki ilişkiye dikkat çekerek sosyal politikanın uluslararası boyutunu öne çıkarma amacı taşımaktadır. Bu kapsamda İzmir İktisat Kongresi başta olmak üzere dönemin devletçilik anlayışı ve kalkınma planları, Kamu İktisadi Teşebbüsü ile 3008 sayılı İş Kanunu şeklindeki Erken Cumhuriyet Dönemi karar ve girişimlerinden oluşan sosyal politika uygulamaları incelenecektir.