YAKINSAMA HİPOTEZİ: BALKAN ÜLKELERİ ÖRNEĞİ

Yakınsama hipotezi, göreli fakir ülkelerin zengin ülkelere göre daha hızlı büyüyeceği varsayımına dayanmaktadır. Bu hipotez son dönemde gerek teorik gerekse ampirik olarak bir çok çalışmanın konusu haline gelmiştir. Bu çalışmada 2000-2013 yılları için Balkan ülkelerinin birbirlerine yakınsayıp yakınsamadığı incelenmiştir. Uygulanan panel birim kök testleri sonucunda ele alınan dönemde 12 Balkan ülkesinin birbirlerine yakınsamadığı ortaya çıkmıştır. Bunun yanısıra sözü edilen ülkelerin aynı dönemde lider ülke olarak belirlenen Yunanistan’a da yakınsamadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yakınsama Hipotezi, Neoklasik Büyüme Modeli, Balkanlar, Panel Birim Kök Testi, ADF Birim Kök Testi

CONVERGENCE HYPOTHESIS: THE CASE OF BALKAN COUNTRIES

Convergence hypothesis argues that relatively poor countries grow faster than the rich ones. This hypothesis is being studied for several decades both theoretically and empirically. In this study it is investigated if there is convergence in between Balkan countries for the period of 2000-2013 or not. The panel unit root tests are run to examine the convergence. It is observed from the tests results that there is no convergence in between 12 Balkan countries. It is also seen from results that there is no convergence to Greece either.

Keywords:

Convergence Hypothesis, Neo-classical Growth Model, Balkans, Panel Unit Root Tests, ADF Unit Root Test,

PDF

___

Abdioğlu, Z. & Uysal, T. (2013). Türkiye’de bölgeler arası yakınsama: Panel birim kök analizi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27, 125-143.
Altınbaş, S., Doğruel, F. & Güneş, M. (2002). Türkiye’de Bölgesel Yakınsama: Kalkınmada öncelikli iller politikası başarılı mı? VI. ODTÜ Uluslararası Ekonomi Kongresi, 1-21.
Baumol, W. J. (1986). Productivity growth, convergence and welfare: What the long-run data show. The American Economic Review, 76, 1072- 1085.
Barro, R. J. (1991). Economic growth in a cross section countries. The Quarterly Journal of Economics, 106, 407-443.
Barro, R. J., & Sala-i-Martin, X. (1992). Convergence, Journal of Political Economy, 100, 223-251.
Berber, M., Yamak, R. & Seyfettin, A. (2000). Türkiye’de yakınlaşma hipotezinin bölgeler bazında geçerliliği üzerine ampirik bir çalışma: 1975-1997. 9. Ulusal Bölge Bilimi ve Bölge Planlama Kongresi Bildiriler Kitabı, 51-59.
Bernard, A. B., & Durlauf, S. N. (1996). Interpreting tests of the convergence hypothesis. Journal of Econometrics, 71, 161-173.
Beyaert, A. (2003). Growth Convergence in europe: A panel data approach with bootstrap. II Workshop on International Economics, 1-21.
Breitung, J. (1999). The local power of some unit root tests for panel data. http://edoc.hu-berlin.de/series/sfb-373-papers/1999-69/PDF/69.pdf, 1-40, (Erişim Tarihi: 12.01.2015).
Cass, D. (1965). Optimum Growth in an aggrigative model of capital accumulation. The Review of Economic Studies, 32, 233-240.
Choi, I. (2001). Unit root tests for panel data. Journal of International Money and Finance, 20, 249-272.
Dufrenot, G. & Sanon, G. (2007). Testing real convergence in the ECOWAS countries in presence of heterogeneous long-run growths : A panel data study. CREDIT Research Paper, 05/14, 1-30.
Elmslie, B. T. (1995). The convergence debate between David Hume and Josiah Tucker. Journal of Economic Perspectives, 9, 207-216.
Erk, N., Ateş, Ş. & Direkçi, T. (2000). Convergence and Growth within GAP Region (South Eastern Anatolia Project) and Overall Turkey’s Regions. IV. ODTÜ Uluslararası Ekonomi Kongresi, 1-31.
Erlat, H. (2012). Türkiye’de bölgesel yakınsama sorununa zaman dizisi yaklaşımı. Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni, 64, 251-276.
Ersungur, Ş. M. & Polat, Ö. (2006). Türkiye’de bölgeler arasında yakınsama analizi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 8, 336-343.
Filiztekin, A. (1998). Convergence across industries and provinces in Turkey. Koç University Working Paper, 8, 1 27.
Gaulier, G., Hurlin, C. & Jean-Pierre, P. (1999). Testing convergence : A panel data approach. Annales d'Économie et de Statistique, 55/56, 411-427.
Göğül, P. K. & Korap, L. (2014). Ekonomik yakınsama olgusunun sınanması üzerine yeni bulgular: OECD örneği. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4, 60-73.
Guetat, I., & Serranito, F. (2007). Income convergence within the MENA countries: A panel unit root approach. The Quarterly Review of Economics and Finance, 46, 685-706.
Halaç, U. & Kuştepeli, Y. (2008). Türkiye’de bölgesel gelirin yakınsaması: Gelir dağılımı açısından bir değerlendirme. Discussion paper Series, 08/01, 1-13.
Hume, D. (2007). Writings on economics. Erişim adresi http://www.google.com.tr/books?id=W00DP4Lx0BgC&printsec=frontcover&hl=tr&s ource=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false
Im, K. S. vd. (2003), “Testing for Unit Roots in Heterogeneous Panels”, Journal of Econometrics, 115, 53-74.
Islam, N. (1995). Growth empirics: A panel data Approach. The Quarterly Journal of Economics, 110, 1127-1170.
Jan, S. A. & Chaudhary, A. R. (2011). Testing the conditional convergence hypothesis for Pakistan. Pakistan journal of commerce and social sciences, 5, 117-128.
Jones, L. E. & Manuelli, R. (1990). A convex model of equilibrium growth: Theory and policy implication. Journal of Political Economy, 98, 1008-1038.
Karaca, O. (2004). Türkiye’de bölgeler arası gelir farklılıkları: Yakınsama var mı?. Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni,7, 1-16.
Kim, J. U. (2001). Empirics for economic growth and convergence in Asian economies: A panel data approach. Journal of Economic Development, 26, 49-59.
Levin, A., Lin, C. F. & Chu, C. J. 2002). Unit root tests in panel data: Asymptotic and finite-sample properties”, Journal of Econometrics, 108, 1-24.
Maddala, G.S. %Wu, S. (1999). A comparative study of unit root tests with panel data and a new simple test. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, Special Issue, 0305-9049, 631-652.
Mankiw, N. G., Romer, D. & Weil, D. N. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. The Quarterly Journal of Economics, 107, 407-437.
Nahar, S., & Inder, B. (1998). Testing convergence in economic growth for OECD countries. Monash University Working Paper, 14, 1-31.
Ouardighi, J. E., & Kapetanovic, R. S. (2009). Convergence and inequality of income: The case of western Balkan countries. The European Journal of Comparative Economics, 6, 207-225.
Poetzold, J. (2013). The convergence of welfare state indicatörs in Europe: Evidence from panel data. European Journal of Social Security, Volume, 15, 28-54.
Sağbaş, İ. (2002). Türkiye’de kamu harcamalarının yakınsama üzerindeki etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4, 137-148.
Sala-i-Martin, X. (1995). The clasical approach to convergence analysis. Economic Working paper, 117, 1-28.
Solow, R. M. (1956). A contribution to the theory of economic growth. The Quarterly Journal of Economics, 70, 65-94.
Tsanana, E., Katrakilidis, C., & Pantelidis, P. (2013). Balkan area and EU-15: An empirical investigation of income convergence. Balkan and Eastrern European Countries in the Midst of the Global Economic Crisis, 23-33.
Ulusoy, A., Yamak, R. & Küçükkale, Y. (Edt.). (2014). İktisadın HYP’leri. Trabzon: Derya Kitabevi.
Veblen, T. (1915). Imperial Germany and the industrial revoluation. Kitchener: Batoche Books.
Zeren, F. & Yılancı, V. (2011). Türkiye’de bölgeler arası gelir yakınsaması: Rassal katsayılı panel veri analizi uygulaması. Business and Economics Research Journal, 2, 144-152.
WIKIPEDIA, 2014, http://en.wikipedia.org/wiki/Balkans (Erişim Tarihi: 29.12.2014).
WORLDBANK, 2014, http://data.worldbank.org/indicator (Erişim Tarihi: 28.12.2014).