Bu çalışmada Romantik Dönem’in önemli bir bestecisi olan Johannes Brahms’ın eserlerini icra ederken yaşanabilecek zorlukları gidermek, eserlerinin daha iyi anlaşılabilmesi ve genç sanatçılara ışık olması amacıyla ilk olarak bestecinin hayatı ve müzikal yaşamı hakkında araştırma yapılmış, Brahms’ın esasında klarinet ve piyano için yazmış olduğu fakat daha sonra viyola ve piyanoya uyarladığı Fa Minör Op: 120 No: 1 sonatı tarihsel açıdan ve form özellikleri açısından incelenmiştir. Sonuç olarak eserin hem klarinet hem de viyola repertuvarında önemli bir yere sahip olduğu görülmüştür. Eserin ilk bölümü sonat allegrosu, ikinci ve üçüncü bölümleri üç bölmeli şarkı, dördüncü bölümü ise Rondo formundadır. Tarihsel açıdan da bu sonat bestecinin son oda müziği eseri olması bakımından oldukça önemlidir. Form özelliklerine ait detaylı bilgiler eseri yorumlayacak olan özellikle viyola sanatçılarına kaynak teşkil etmektedir.