Harun ASLAN, Mehmet BAŞCILLAR, Kasım KARATAŞ

Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığı ile Sosyal Beceriler Arasındaki İlişki

Amaç: Bu çalışmanın amacı 13-17 yaş arası çocukların dijital oyun bağımlılığı ile sosyal becerileri arasındaki ilişkileri incelemek ve çocukların sahip oldukları sosyal becerileri açıklamada onların sosyo-demografik bilgileri ile birlikte dijital oyun bağımlılığının anlamlı bir etkiye sahip olup olmadığını ortaya koymaktır. Yöntem: Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmada dijital oyun bağımlılığını ölçmek için yedi maddeden oluşan Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği ve sosyal becerileri ölçmek için kırk yedi maddeden oluşan Matson Çocuklarda Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği’nden yararlanılmıştır. Çalışmanın örneklemi Ankara Yenimahalle ilçesinde yaşayan 13-17 yaş arası çocuklar içerisinden seçilen 389 çocuktan oluşmaktadır. Bulgular: Çalışmaya katılan çocukların tamamı erkek olup yaş ortalamaları 14,86±1,28 (ortalama±s.sapma) olarak elde edilmiştir. Çocukların sosyal beceri düzeylerini açıklamada ise sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin olumlu sosyal beceriler ve olumsuz sosyal beceriler boyutları ayrıca ele alınmıştır. Sonuç: Dijital oyun bağımlılığı ile çocuklarda olumsuz sosyal beceriler ve sosyal davranışlar arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Oyun bağımlılığı, dijital oyun bağımlılığı, sosyal beceriler, ergen

Relationship between Digital Game Addiction and Social Skills in Adolescents

Objective: The aim of this study is to examine the relationship between digital game addiction and social skills of children between the ages of 13-17 and to determine whether digital game addiction has a significant effect in explaining the social skills that children have with their socio-demographic information.Method: In this study, the Digital Game Addiction Scale consisting of seven items was used to measure digital game addiction and The Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY) consisting of forty-seven items was used to measure social skills. The sample of the study consisted of 389 children aged between 13-17 years living in Yenimahalle district of Ankara.Results: All of the children were male and the mean age was 14.86±1,28 (mean ± standard deviation). In explaining the social skill levels of children, positive social and negative social skills dimensions of the social skills assessment scale were also considered. There was also a significant relationship between digital game addiction and social skills.Conclusion: There is a significant relationship between digital game addiction and negative social skills and social behaviors in children.

Keywords:

Game addiction, digital game addiction, social skills, adolescent,

PDF

___

1. Ankara Kalkınma Ajansı. Digital Game Sector Report. Ankara: Ankara Kalkınma Ajansı, 2020.
2. Green CS, Bavelier D. The cognitive neuroscience of video games. Digital Media:Transformations in Human Communication 2014; 1(1): 1-32.
3. Newzoo. Top 10 Countries/Markets by Game Revenues. https://newzoo. com/insights/rankings/top-10-countries-by-game-revenues/ (Accessed 10.05.2021).
4. Newzoo. Top 100 Countries by Game Revenues. https://rlist.io/l/top-100- countries-markets-by-game-revenues (Accessed 10.08.2021)
5. Fiorentini A, Berardi N. Perceptual learning specific for orientation and spatial frequency. Nature 1980; 287(5777): 43-44.
6. Karni A, Sagi, D. Where practice makes perfect in texture discrimination: evidence for primary visual cortex plasticity. Proc Natl Acad Sci USA 1991; 88(11): 4966-4970.
7. Young K. Internet addiction: diagnosis and treatment considerations. J Contemp Psychother 2009; 39(4): 241-246.
8. Zhou Y, Li Z. Online game addiction among chinese college students measurement and attribution. Stud Health Technol Inform. 2009; 144(1): 149-154.
9. Lemmens JS, Valkenburg PM, Peter J. Development and validation of a game addiction scale for adolescents. Media Psychol 2009; 12(1): 77-95.
10. Irmak A, Erdoğan S. Dijital oyun bağımlılığı ölçeği Türkçe formunun geçerliliği ve güvenilirliği. Anadolu Psikiyatri Derg 2015; 16(1): 10-19.
11. Griffiths MD, Meredith A. Videogame addiction and its treatment. J Contemp Psychother 2009; 39(4): 247-253.
12. Kuss DJ, Griffiths MD. Internet gaming addiction: A systematic review of empirical research. Int J Ment Health Addict 2012; 10(2): 278-296.
13. Liu M, Peng W. Cognitive and psychological predictors of the negative outcomes associated with playing MMOGs (massively multiplayer online games). Comput Hum Behav 2009; 25(6): 1306-1311.
14. Griffiths MD. Are computer games bad for children? Psychologist 1993; 6(1): 401-407.
15. Griffiths MD. Video games and children’s behaviour. Charlton T, David K. (Editors). Elusive Links: Television, Video Games, Cinema and Children’s Behaviour. Gloucester: GCED/Park Publishers, 1997.
16. Mehroof M, Griffiths MD. Online gaming addiction: The role of sensation seeking, self-control, neuroticism, aggression, state anxiety, and trait anxiety. Cyberpsychol Behav Soc Netw 2010; 13(3): 313-316.
17. Busch FN. Anger and depression. Adv Psychiatr Treat 2009; 15(4): 271-278.
18. Jeong EJ, Kim DJ, Lee DM. Why do some people become addicted to digital games more easily? A study of digital game addiction from a psychosocial health perspective. Int J Hum-Comput Int 2017; 33(3): 199-214.
19. Russell DW. UCLA loneliness scale (Version 3): Reliability, validity, and factor structure. J Pers Assess 1996; 66(1): 20-40.
20. Bak S. Relationships between inappropriate behaviors and other factors in young children with visual impairments. Re View 1999; 31(2): 84-91.
21. Scheier LM, Botvin GJ. Relations of social skills, personal competence, and adolescent alcohol use: A developmental exploratory study. J Early Adolesc 1998; 18(1): 77-114.
22. Verduyn CM, Lord W, Forrest G. Social skills training in schools: An evaluation study. J Adolesc 1990; 13(1): 3-16.
23. Segrin C., Givertz M. Methods of social skills training and development. Greene JO, Burleson BR (Editors.), Handbook of Communication and Social Interaction Skills. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc, 2003: 135- 176.
24. Spitzberg BH. Methods of interpersonal skill assessment. Greene JO, Burleson BR (Editors.), Handbook of Communication and Social Interaction Skills. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc, 2003:: 93-134.
25. Hargie O. The Handbook of Communication Skills. London: Routledge, 1997.
26. Riggio RE, Carney DR. Social Skills Inventory Manual. Redwood City, CA: Mind Garden, 2003.
27. Bacanlı H, Erdoğan F. Matson çocuklarda sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (MESSY) Türkçeye uyarlanması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 2003; 3(2): 351-379.
28. Conger JC, Keane SP. Social skills intervention in the treatment of isolated or withdrawn children. Psychol Bull 1981; 90(3): 478-495.
29. Gresham F. M. Conceptual and definitional issues in the assessment of children’s social skills: Implications for classifications and training. J Clin Child Psychol 1986; 15(1): 3-15.
30. Elias MJ. Promoting Social and Emotional Learning: Guidelines for Educators. Alexandria, VA: ASCD, 1997.
31. Gresham FM, Elliott SN. Social Skills Rating System Manual. Circle Pines, MN: American Guidance Service, 1990.
32. Sorias O. Sosyal beceriler ve değerlendirme yöntemleri. Psikoloji Dergisi 1986; 5(20): 25-26.
33. Cohen S, Sherrod DR, Clark MS. Social skills and the stress-protective role of social support. J Pers Soc Psychol 1986; 50(5): 963-973.
34. Parke RD. Social relationships & academic success. Thrust for Educational Leadership 1998; 28(1): 32-34.
35. Karasar N. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 35. Baskı, Ankara: Nobel Yayınları, 2020
36. Büyüköztürk Ş. Sosyal Bilimler Için Veri Analizi El Kitabı Istatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum. 18. Baskı, Ankara: Pegem Yayıncılık, 2013.
37. Türkiye İstatistik Kurumu. Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr (Accessed 26.05.2021).
38. Arıkan R. Araştırma Teknikleri ve Rapor Hazırlama. Ankara: Asil Yayın Dağıtım, 2004.
39. Binark M, Bayraktutan-Sütcü G. Ankara Mikro Ölçeğinde İnternet Kafeler Kullanım Biçimleri. XII. “Türkiye’de İnternet” Konferansı, Ankara, 8-10 Kasım 2007.
40. Can Y, Kara B. İnternet kafeye devam etme alışkanlığı bulunan bireylerin bir alt kültür grubu olarak incelenmesi: Niğde örneği. Sosyal Araştırma Dergisi 2010; 13(1): 37-66.
41. Matson JL, Rotatori AF, Helsel WJ. Development of a rating scale to measure social skills in children: The Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY). Behav Res Ther 1983; 21(4): 335-340.
42. Aydoğdu Karaaslan İ. Dijital oyunlar ve dijital şiddert farkındalığı: ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 2015; 8(36): 806–819.
43. Bhagat S, Jeong EJ, Kim DJ. The role of individuals’ need for online social interactions and interpersonal incompetence in digital game addiction. Int J Hum Comput Stud 2020; 36(5): 449-463.
44. Üstündağ A. Ergenlerin Instagram bağımlılık düzeyleri ile psikolojik ihtiyaçları arasındaki ilişki. Bağımlılık Dergisi 2022; 23(1): 8-21.
45. Moqbel M, Kock N. Unveiling the dark side of social networking sites: Personal and work-related consequences of social networking site addiction. Inf Manag 2018; 55(1): 109-119.
46. Zhu J, Zhang W, Yu C, et al. Early adolescent internet game addiction in context: How parents, school, and peers impact youth. Comput Hum Behav 2015; 50(3): 159-168.
47. Zamani E, Kheradmand A, Cheshmi M, et al. Comparing the social skills of students addicted to computer games with normal students. Addict Health 2010; 2(3-4): 59-65.
48. Xu Z, Turel O, Yuan Y. Online game addiction among adolescents: motivation and prevention factors. Eur J Inf Syst 2012; 21(3): 321-340.
49. Van Rooij AJ, Schoenmakers TM, Vermulst AA, et al. Online video game addiction: identification of addicted adolescent gamers. Addiction 2011; 106(1): 205-212.
50. Chiu SI, Lee JZ, Huang DH. Video game addiction in children and teenagers in Taiwan. Cyberpsychol Behav 2004; 7(5): 571-581.
51. Choo H, Gentile D, Sim T, et al. Pathological video-gaming among Singaporean youth. Ann Acad Med Singap 2010; 39(11): 822-829.
52. Rehbein F, Psych G, Kleimann M, et al. Prevalence and risk factors of video game dependency in adolescence: results of a German nationwide survey. Cyberpsychol Behav Soc Netw 2010; 13(3): 269-277.
53. Skoric MM, Teo LLC, Neo RL. Children and video games: addiction, engagement, and scholastic achievement. Cyberpsychol Behav 2009; 12(5): 567-572.
54. Rahayu IS, Karana I, Hardiansyah MA, et al. The relationship of online game addiction with learning motivation in school age children on COVID-19 pandemic. Lingu Cult Rev 2021; 5(1): 384-396.
55. Strahan EY. The effects of social anxiety and social skills on academic performance. Pers Individ Differ 2003; 34(2): 347-366.
56. Riggio RE, Watring KP, Throckmorton B. Social skills, social support, and psychosocial adjustment. Pers Individ Diff 1993; 15(3): 275-280.
57. Egli EA, Meyers LS. The role of video game playing in adolescent life: Is there reason to be concerned? Bull Psychon Soc 1984; 22(4): 309-312.
58. Aslan H, Aslan M. Postmodern çocukluk paradigmaları çerçevesinde çocuklarda dijital oyun bağımlılığı tartışmaları. II. Uluslararası Sosyal Beşeri ve Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulan bildiri, İstanbul Bilim ve Akademisyen Derneği, Kocaeli, 2018.
59. Güven S, Aslan M. Aile Satın Alma Kararlarında Gizli Aktör Olan Çocuğun Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E-Dergisi 2016; (1)1: 1-10.
60. Sormaz F, Yüksel H. Değişen çocukluk, oyun ve oyuncağın endüstrileşmesi ve tüketim kültürü. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi ( 2012; 11(3): 985-1008.
61. Yıldırım B, Baydar V, Günay G, et al. An investigation of the relationship between social media addiction with altruism and egocentrism. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi 2021; 56(3): 1576-1595.