Bu çalışmada bir alkol bağımlılığı programının üç aylık izlem sonuçları incelenmiştir. Yöntem: Hastanede yatarken 8 seans ve ayaktan 4 seansdan oluşan bir programa katılmayı kabul eden 90 hasta incelenmiştir. DSM-IV ölçütlerine göre alkol bağımlılığı saptanan hastalara toplam 12 bilişsel davranışcı psikoterapi seansı uygulanmıştır. Bilişsel davranışcı tedavi programın en az 10 seansını tamamlayan hastalarla ayaktan etkileşim grupları yapılmıştır. 65 hasta, üç ay içinde, ayda en az bir kez olmak üzere telefon ile izlenebilmiştir. Bu 65 hasta, slip (tek kadeh alkol kullanımı), laps (bir kadehten sonra nüks ölçütlerini karşılamayacak düzeyde alkol alımı), relaps (nüks: tekrar önceki alkol alma paternine dönüş) veya remisyon (ya hiç alkol almama ya da slip veya laps ölçütlerini gösterse de alkol almayı daha sonra sürdürmeme) açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Üç aylık izlem sonucunda 65 hastanın % 72.3'ünün remisyonda olduğu, % 27.7'sinin nükse girdiği saptanmıştır. Remisyondaki hastaların nüks olan hastalara göre daha fazla oranda ayaktan tedaviye katıldığı ( p 0.05) ve ortalama ayaktan devam ettikleri seans sayısının daha fazla olduğu ( p 0.05) saptanmıştır. Sonuç: Alkol bağımlılarında izlem çalışması, hastalara hastaneden çıktıktan sonra ulaşılmasının zor olduğunu, nitekim örneklemimizdeki hastaların % 27.8'ine izlemde ulaşamadığımızı göstermiş, izlenebilen hastalar değerlendirildiğinde ise bu program ile başarı oranının yüksek olduğu saptanmıştır. Programa katılan hastaların % 72.3'ü, 12 seansı da tamamlayan hastaların % 89.5'i, bilişsel davranışcı tedavi programını tamamladıktan sonra etkileşim gruplarına devam eden hastaların tümü hastaneden çıktıktan sonraki üç ay içinde nükse girmemiştir.

In this study three months follow up of an alcohol addiction program examined. Method: 90 patients, who are accepted to join a program of 8 inpatient sessions and 4 outpatient sessions, examined. Total of 12 cognitive behavioral psychotherapy sessions was conducted to the patients who were diagnosed as an alcohol addict according to DSM-IV criteria. Outpatient interaction groups were conducted with the patients who completed at least 10 sessions of cognitive behavioral therapy. 65 patients could be followed for three months by telephone contacts, with intervals of at least once a month. Those 65 patients classified according to slip, lapse, relapse and remission. Results: At the end of three month period 72.3% of 65 patients was in remission and 27.7% relapsed. Patients in remission, were more likely engaged in outpatient treatment than the patients who were relapsed (p < 0.05) and number of sessions engaged in outpatient treatment were higher (p